Brussels Metro Art Gallery

Toen begin jaren 1960 het Brusselse metroproject concreet vorm kreeg, zagen de ontwerpers dit nieuwe ondergrondse netwerk als een open, levendige, originele omgeving. Alle stations moesten verschillend zijn, hetzij door hun vorm, hetzij door de aard van hun afwerking, met tegelijk toch een eenheid in hun decoratie. De reiziger zou du door stations reizen met elk hun eigen sfeer en identiteit, maar tegelijk ook constante elementen die zouden helpen bij de oriëntatie. De ontwerpers van de Brusselse metro werden indertijd gesteund door de minister van Communicatie en besloten dat kunst niet mocht ontbreken in dit grote werk.

Kort voor de ingebruikname van de eerste premetro-stations, eind 1969, werd een artistieke commissie opgericht. Ze had tot doel de Minister van Communicatie te adviseren bij de kunstwerken ter verfraaiing van de stations. Ze was ook belast met de follow-up van de projecten en hun uitvoering.

Na de regionalisering gaf de artistieke commissie in 1990 de fakkel door aan Artistieke Commissie van de Vervoerinfrastructuren (ACVI) van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, die instond voor de keuze en het onderhoud van de kunstwerken in de metro maar ook langs enkele belangrijke gewestwegen. De commissie hield bij haar keuzes rekening met de creativiteit van de artiest met het oog op de plaats in kwestie. Er werd ook rekening gehouden met zijn ervaring, zijn reputatie, het concept, het beeld, en het budget.

In 2008 maakte de ACVI na een regeringsbeslissing van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, op haar beurt plaats voor de expertisepool "Kunst in de openbare ruimte".

Vandaag zorgen meer dan 90 kunstwerken voor de verfraaiing van perrons, lokettenzalen en gangen, en blazen ze de 69 metrostations leven in. Alle de disciplines komen aan bod: schilderijen, beeldhouwwerken, foto's, glasramen... en alle materialen: van doek tot brons, van hout tot glas en staal.

Ze komen duizenden reizigers elke dag, al dans niet bewust, in contact met hedendaagse kunst, en dat zonder enige verplichting. De kunstwerken zorgen voor dat ene extraatje in de stations, zodat het niet louter doorgangsplaatsen zijn, maar veeleer plaatsen om te leven.