Zonder Title

Voor het ontwerp van station Bockstael in de jaren tachtig riep architect Maxime Brunfaut de artistieke hulp in van Jean Glibert, die volop speelt met volume, kleur en beweging in de ruimte. Die samenwerking resulteerde in een compleet nieuwe aanpak, die toen en ook nu nog, getuigt van doordacht technisch vernuft waarvan de verweerd uitziende slibwanden stille getuigen zijn. De kunstenaar greep op subtiele wijze in door aaneensluitende horizontale kleurstroken toe te voegen die de beweging van de metrostellen en bepaalde assen in het station volgen. Verticaal op deze muren werd een systeem van gekleurde emaillen platen aangebracht. Sommige daarvan zijn bij beide spoortoegangen beweeglijk, waardoor ze mee bewegen met de metrotreinen. De bedoeling van dit gezamenlijke werk van kunstenaar en architect is om reizigers en metrotreinen, die almaar toekomen en weer vertrekken, te verwelkomen. Naast de functionaliteit van deze plek heeft het werk ook een ideologische betekenis: een inrichting waarbij onderhoudsgemak, veiligheid en schoonheid in strikte zin voorrang krijgen op het gedachtegoed van ontwerpers van weleer, op geschiedenis en erfgoed, wordt hier in vraag gesteld. Jean Glibert zelf omschrijft zijn benadering als het verlangen om de ware aard van de plek te onthullen en te behouden wat haar zo bijzonder maakt.