Zwarte Vijvers

De kunstenaar wou de Zwarte Vijvers voorstellen die zich vroeger op de plaats van het station bevonden. De oppervlakte van deze vijvers was troebel, vol onrust en lokkend gevaar. Deze sfeer geeft hij weer met vlakken van verstild donkerblauw met lichtere, mobiele vlekken geel, groen, paars en bruin. Precies het ontbreken van de betoverende effecten van licht en schemering, weerschijn en waterglans onderscheiden dit werk van Burssens van “Vijvers met waterlelies” van de hand van Monet, waar “De Zwarte Vijvers” de reizigers ongetwijfeld aan doen denken. Het schilderij, 4 m hoog op 14 m breed, is abstract maar de toeschouwer heeft de neiging tot figureren en ziet er wellicht planten, bloemen, herfstbladeren, spiegelingen van licht en zon en diepdonker water in. Voor de interpretatie is de reiziger dus aangewezen op zijn verbeelding. De “Zwarte Vijvers” ruimden plaats voor huizen en kantoren, waar de mensen wonen en werken, terwijl men er vroeger de diepe rust van het water en het planten- en dierenleven aantrof.