De roker

Onder invloed van zijn ontmoeting met de surrealisten verwijderde Joan Miró in 1924 van het realisme en begon hij mysterieuze en dromerige schilderijen te maken, zoals deze Roker uit 1924. Net als in de grotkunst creëert de schilder geheimzinnige tekens, zoals een kippengaas, rook, een zwarte streep en het spreekwoord ‘aux coeurs vaillants, rien est impossible’ [de moedige behoort de wereld toe], dat hij als een rebus samenvat door twee verstrengelde harten te tekenen. Zo ontstaat een enigmatisch universum waarin iele lijnen lijken rond te zweven. Toch weten we dat Miró hier het thema van de Minotaurus behandelt, dat de surrealistische beweging en ook zijn vriend Pablo Picasso zo dierbaar was. Het spreekwoord zou verwijzen naar de moedige liefde van Ariadne en Theseus; de witte hoorns met zwarte punten zouden die van de stier zijn, het kippengaas de uitbeelding van het labyrint.