Portret van de schilder Frans Smeers

Madeleine Van Doren was decoratrice van beroep maar volgde ook een schilderopleiding aan de Academie van Elsene en aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Brussel, bij Alfred Bastien, Léon Devos, Maurice Mareels, Frans Smeers en Charles Swyncop. In de jaren 1940 won ze verschillende prijzen. Haar oeuvre omvat hoofdzakelijk landschappen en zeegezichten, waaronder De kleine vismijn, dat eveneens in het gemeentehuis van Sint-Gillis wordt bewaard (inv. 1068T) en dat heel representatief is voor haar stijl. Ze produceerde tevens enkele portretten, naakten, stillevens en bloemenruikers.

Een van de leermeesters voor wie ze grote bewondering koesterde en met wie ze bevriend was, was Frans Smeers (1873-1960), die zich bewoog in de kringen van het Belgische impressionisme. Meester en leerlinge deelden de liefde voor de natuur en voor de Noordzee.

In dit portret is Frans Smeers 79 jaar oud. De kunstenaar, elegant uitgedost in hemd en stropdas, zit in een oude fauteuil met getorst houtwerk, het hoofd lichtjes tegen de linkerhand rustend. De vingers van zijn brede linkerhand liggen gespreid op het donkerbruin van zijn pantalon en de roodachtige reflecties van zijn gesatineerde kamerjas. Zijn blik doorheen een zware bruine bril is tegelijk indringend en vermoeid. De eenvoudige achtergrond wordt gevormd door een hoek van een kamer met beige muren.

De intimistische stijl van Madeleine Van Doren straalt hier tegelijk charme en gevoeligheid uit. Met zijn vastberaden penseelvoering behoort dit portret in elk geval tot haar fraaiste schilderijen.