Naamloos

“Mauro Staccioli is meerdere keren naar het park gekomen om het te bestuderen, de bomen en gazons te bekijken en zich te verdiepen in de geschiedenis ervan, zodat hij verschillende maquettes kon maken van de plaatsing van zijn sculpturen die ter plekke gerealiseerd zouden worden. In het park staan veel grote beuken, waaronder een rode op een groot gazon bij de ingang van het park. Voor deze boom heeft Mauro Staccioli een grote driehoek ontworpen van 12 m lang, 6 m hoog en 50 cm dik, die vanuit één punt op de grond omhoog loopt en rust in de vork van de boom. Deze is bedekt met een laag grof cement, dat het licht opvangt, en geschilderd in donkerrood, vergelijkbaar met de kleur die de Etrusken al gebruikten. Deze textuur speelt met alle seizoensvariaties van de bladeren van de purperbeuk: in de lente roze, daarna wijnrood, en in de herfst wordt de driehoek lichter en krijgt hij alle tinten rood. Deze enorme massa, gedragen door één enkel steunpunt, geeft de wandelaar de indruk van grote lichtheid, alsof hij door de wind meegenomen kan worden of op hem kan instorten. Het thema van het precaire, de onzekerheid en zelfs het gevaar wordt aangesneden.

Een andere zorg van Mauro Staccioli was het gebruik van een bekende vorm: de driehoek, om het publiek te herinneren aan zeer oude ideeën die al bestonden bij de Egyptenaren en later bij de christenen, waarbij “de triade” als een geëvolueerde vorm van ons denken onze hele beschaving en haar concept van dialectiek en vooruitgang heeft beïnvloed.

Een ander werk, gelegen in een lange en hellende weide, bestaat uit drie schijven van 2,4 m diameter en 50 cm dik, die vlak op de grond liggen en die je de neiging geeft om met je vingertop te duwen zodat ze door een dal rollen als een hoepel; een onweerstaanbare verleiding.”

Vrije vertaling van originele Franse tekst van Simon du Chastel