Billy the Cat

Achter dit kleine geel-zwarte katje gaat Billy Colas schuil, een jongetje dat gemeen en onbeschoft is tegen zijn klasgenoten, volwassenen en dieren. Nadat hij door een auto is aangereden, krijgt hij een tweede kans en keert hij terug op aarde als een verdwaald katje. Billy is kwetsbaar en bang, maar hij kan rekenen op de hulp van zijn nieuwe vrienden, de witte kat meneer Hubert en de duif Jumbo, die hem zullen leren hoe te overleven op straat.

De serie van de Luikse striptekenaar Stéphane Colman en de Brusselse scenarist Stephen Desberg verscheen al in 1981 en 1982 in het Journal de Spirou/Robbedoes, voordat ze in 1989 echt van de grond kwam. De scenarist, een grote fan van Walt Disney, wilde graag een serie over dieren maken (in 1992 begon hij met De Koe). Billy the Cat doet bijvoorbeeld sterk denken aan de Aristokatten, waarvan de tekenfilm in 1970 werd uitgebracht. Hoewel de serie gericht is op kinderen, behandelen de verhalen thema’s die in strips voor jongeren nog niet veel aan bod waren gekomen, zoals verdriet, verwaarlozing, afwijzing, armoede, racisme en dierenmishandeling. Zo is er de moeilijke relatie tussen vader en zoon, waarbij Billy zijn vader verwijt te veel afwezig te zijn. Uiteindelijk vindt hij in meneer Hubert een goedmoedige vaderlijke figuur, terwijl zijn nieuwe kattenvriend juist zelf door zijn vader werd verstoten toen hij jong was.

Het eerste album verscheen in 1990 en won de Alph-Art-prijs voor kinderen en jongeren op het internationaal stripfestival van Angoulême. Het werd gevolgd door vijf andere albums, tot het duo in 1999 uit elkaar ging en andere artiesten het overnamen tot 2007.

De serie werd verfilmd en vanaf 1996 uitgezonden in België en Frankrijk. Om de donkere kant van het verhaal af te zwakken en de humor te benadrukken, werd het scenario hier en daar aangepast. In de tekenfilm wordt Billy door een heks in een poesje veranderd, en niet na een auto-ongeluk. De producenten waren misschien bang dat kinderen zich onder de wielen van een auto zouden gooien om een poesje te worden.

Ook wordt in de tekenfilm het kind dat in een kat verandert, in zijn gezin vervangen door een kat die in een kind is veranderd, zodat niemand zijn afwezigheid opmerkt. Uit de tekenfilm is dus een centraal element van het oorspronkelijke scenario verwijderd, want Billy probeert met alle middelen om terug bij zijn familie te komen omdat hij beseft hoeveel pijn zijn verdwijning heeft veroorzaakt, met name voor zijn kleine zusje Marie, die hij regelmatig pestte. Naarmate Billy zich bewust wordt van het verdriet van zijn familie, wordt zijn gedrag volwassener en leert hij onbaatzuchtig en vriendelijk te zijn voor de mensen om hem heen. Lezers worden getrakteerd op een soort moralistisch verhaal van zelfontdekking. De kleine jongen verlaat abrupt de familiecocon om op te groeien en volwassen te worden. Billy the cat is in die zin een strip over adolescentie, onafhankelijk worden van de ouders en het aanleren van zelfstandigheid.

Scenarioschrijver:   Stephen Desberg (1954-)

Tekenaar: Stéphane Colman (1961-)

Uitgeverij: Dupuis

Jaar waarin Billy the Cat werd gecreëerd: 1981

Originele creatie door Stephane Colman