Dommel

Op deze muurschildering heeft Dommel de plaats ingenomen van Manneken Pis, het beroemde Brusselse standbeeld dat hier moet toekijken hoe Dommel hem vervangt. Dommel verscheen in 1968 in het magazine Kuifje als een hond die op zijn vier poten liep, maar die steeds menselijker werd naarmate de verhalen vorderden.

Hij woont in een huis in de voorstad met zijn meester Semafoor, een gepensioneerde zeeman. Maar je kunt je regelmatig afvragen wie de meester is, Dommel of Semafoor… We zien Dommels dagelijkse leven, van zijn eetlust, zijn dutjes en zijn huiselijke karakter tot zijn conflicten en slechte humeur als hij van streek is. Op die momenten kan hij heel egoïstisch en oneerlijk worden.

Hij woont in een prachtig ingericht hondenhok, met een hemelbed met comfortabel dekbed en zelfs plaats genoeg voor de Niagarawatervallen en een deel van zijn indrukwekkende verzameling botten. Aan deze passie dankt hij zijn Franse naam, Cubitus. De cubitus, of ellepijp, is een bot in de onderarm.

In zijn gags voor alle leeftijden brengt Dommel zijn tijd door met kibbelen met Balthazar, de kat van de buren, of amuseert hij zich met andere dierlijke en fictieve personages. Hij is zich ervan bewust dat hij een stripheld is, en steekt ook de draak met zijn schepper Dupa die soms in de gags verschijnt. Maar Dommel verwijst ook regelmatig naar andere geparodieerde strips, tot groot genoegen van de lezers die ze herkennen.

In de jaren 60, toen Dommel werd gecreëerd, bestonden er al redelijk veel hondenhelden in de Frans-Belgische stripwereld. Het publiek kent Bobbie (Kuifje), Rataplan (Lucky Luke) en Idefix (Asterix en Obelix). In die tijd had Walt Disney ook veel invloed in Frankrijk en België, en de studio had vele hondenhelden gecreëerd.

Het enorme succes van Dommel trok een Japanse tekenfilmstudio aan die besloot om er een bewerking van te maken voor zijn publiek. In 1988 en 1989 werden 104 afleveringen van de tekenfilms uitgezonden in Japan en vervolgens in Europa (Duitsland, Frankrijk, Spanje, Polen, enz.), Amerika (Canada, Verenigde Staten) en Azië (Jordanië, China).

Om het ontwerp voor deze muurschildering te kiezen, werd een wedstrijd uitgeschreven in de scholen van de Stad Brussel. Ongeveer 50 schoolkinderen stuurden tekeningen in die werden tentoongesteld in het Stadhuis. Een jury koos vervolgens de tekening waarvan deze muurschildering werd gemaakt. De verwijzing naar Manneken Pis werd blijkbaar bijzonder gewaardeerd, omdat de muurschildering daardoor zou passen in de identiteit van het Brusselse stadscentrum.

Scenarioschrijver: Dupa (1945-2000)

Tekenaar: Dupa (1945-2000)

Gecreëerd in het jaar: 1968

Origineel project van een leerling van de Stad Brussel, herwerkt en getekend door Dupa