Ruiter voor leeuwenjachtschilderij

Juliette Wytsman begon rond 1890 buiten te schilderen in het Brusselse voorstedelijke landschap (Tervuren en later Linkebeek, ten zuiden van Brussel), meestal in de lente of de zomer: boomgaarden, velden, weiden en vijvers met bloeiende motieven werden haar favoriete onderwerpen. Hier spreiden de bloeiende kersenbomen zich over de volledige breedte van het doek, terwijl op de achtergrond andere bomen de horizon verbergen. De witte bloemen worden hier op een dynamische manier weergegeven met een krachtige toets, waarin blauwtinten en stralend oranje worden gemengd. Het schilderij toont het virtuoze vermogen van de kunstenaar om licht en zijn vloeibaarheid weer te geven. De witte bloemen lijken bijna te schitteren onder de invloed van de zon. Om de schaduw van de bomen op de grond te suggereren, gebruikt ze schuine groene arceringen. Een criticus uit die tijd merkte op dat men ‘de roes van de frisse lucht, de dauw en de zon’ in haar schilderijen kon voelen.