Voir les commentaires Ajouter à ma collection
close the map
Museum van Elsene

Het gezicht van het genie

René Magritte

schilder1898-1967

Locatie

Datum

1927

soort van object

schone kunsten > schilderij > schilderij

Materialen

Techniek

Tentoonstelling

René Magritte, 26 oktober 2024 — 09 februari 2025
Belgian art, 02 februari 2024 — 01 september 2024
Arte Belga , 05 april 2023 — 30 juli 2023
Belgian art Malaga, 11 oktober 2022 — 05 maart 2023
The Magritte Machine, 01 februari 2022 — 05 juni 2022
The Magritte Machine , 27 oktober 2020 — 28 februari 2021
Ensor, Magritte, Alechinsky, chefs d'oeuvre du Musée d'Ixelles, 23 september 2019 — 23 februari 2020
Magritte. La Ligne de Vie, 16 september 2018 — 06 januari 2019

Opschriften

"b.d.: Magritte"

Afmetingen

hoogte 75 cm — wijdte 65 cm
hoogte 87.5 cm — wijdte 77.5 cm — diepte 3 cm

Inventaris nummer

MJ 31

Identifier Urban

38417
lees meer

Beschrijving

Op een lichtgekleurde houten plank – een wankele loopbrug over de leegte – staat een op twee plaatsen opengesneden dodenmasker. Het is het masker van Napoleon en het wordt doorboord door takken van bomen waarvan de stam door een bilboquet wordt gevormd. Dit levenloze, passieve, zwijgende masker herinnert aan de witte maskers van Giorgio de Chirico, een Italiaanse kunstenaar die Magritte rond 1925 ontdekte en die bij hem – net als bij Paul Delvaux – een grote schok teweegbracht. 
In 1926 schilderde Magritte zijn eerste surrealistische werk, De verdwaalde jockey, gevolgd door dit Gezicht van het genie. Magritte projecteert hier een mentaal universum waarin “elk ding dat we zien een ander verbergt”. In zijn werk zouden bepaalde elementen blijven terugkeren, als mysterieuze iconen. Voorbeelden hiervan zijn, zoals hier, de bilboquet, de appel, het horloge of de grelot of bel op andere werken. 
Het was echter pas eind jaren 1920 dat het surrealistische universum dat zijn roem zou verzekeren volop tot ontwikkeling kwam. In 1927 trok Magritte naar Parijs, waar hij met André Breton kennismaakte. De surrealistische beweging kende toen een grote bloei in zowel Frankrijk als België. De na de Eerste Wereldoorlog geboren Magritte wees de alleenzaligmakende rationaliteit die tot de grote slachting van 14-18 had geleid resoluut van de hand en maakte gebruik van de vrije projectie van het onbewuste dat Sigmund Freud aan het licht had gebracht. 
Om zijn universum uit te drukken, koos Magritte voor een realistische voorstelling van elementen die samen een bevreemdende en poëtische wereld vormen. Hij provoceerde graag en geloofde in de subversieve kracht van het beeld. 
“Je est un autre” [Ik is een ander] verkondigde de dichter Rimbaud eind 19de eeuw. Het is die ‘ander’ die de basis van Magrittes oeuvre vormt, zelfs al wees de schilder zijn hele leven lang elke psychoanalytische interpretatie van zijn werken van de hand.
Colofon

Discussie