Stilleven met Cupido

Als realistisch en post-impressionistisch schilder van bloemen, genretaferelen, stillevens, portretten en vrouwelijke naakten was Georges Vanzevenberghen leerling van de tekenschool van Sint-Jans-Molenbeek, zijn geboortestad, waar hij later leraar werd. Daarna volgde hij decoratieve schilderkunst aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Brussel en vervolledigde hij zijn opleiding bij zijn leraar en verwant, de hoevedieren- en landschapsschilder Jan Stobbaerts (Antwerpen 1838 - Schaarbeek 1914). Die laatste had een overheersende invloed op hem, met name in zijn smaak voor kleur en zijn briljante techniek met zijn soms fluweelachtige, soms nerveuze en ronde modellering. Hij exposeerde vanaf 1909 en nam deel aan verschillende driejaarlijkse tentoonstellingen. Hij was lid van de kringen Le Labeur en Pour l'Art. In 1932 kreeg hij de Émile Sacréprijs en in 1953 werd hij verkozen tot lid van de Koninklijke Belgische Academie.

Door de keuze van de voorwerpen, hun opstelling op de met een overwegend rood tapijt gedekte tafel en de chromatische akkoorden laat Stilleven met Cupido zich inspireren door Vlaamse en Hollandse stillevens uit de 17e eeuw. De aanwezigheid van het sterk lichtdoorlatende raam op de achtergrond is echter een originele uitvinding van Georges Vanzevenberghen. Deze methode om een lichtbron vanuit de achtergrond te introduceren in zijn stillevens, met of zonder bijfiguren, is niet uniek in zijn werk, zoals bijvoorbeeld te zien is in twee schilderijen genaamd Couleurs [Kleuren], bewaard in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten (inv. 9441 en 9442). Georges Vanzevenberghen is een intimistische schilder, die de kleur verheerlijkt en de plastische vorm uitvergroot. Het gaat hem erom het essentiële karakter van de materialen die hij handig combineert, vast te leggen. Zoals zijn biograaf R. Janssens schrijft: “het is vooral in zijn weelderige Boeketten van Scabiosa's, Zinia's, Goudsbloemen en Strobloemen, en in zijn tafeldecors met kostbare accessoires, dat zijn persoonlijkheid zich openbaart (...) Hij blinkt uit in het uitdrukken van de schittering van de bloem, de vlezige pulp van de vrucht, de soepelheid van een stof, de transparantie van kristal, de schittering van metaal, de hardheid van marmer ” (pp. 8 & 9). Stilleven met Cupido is ingewerkt in een lambrisering boven een open haard.

Auteur : Vereniging voor het Kunstpatrimonium, A. Jacobs, 2022