Monoliet in blauwe steen, graffragment van het monument voor Henriette Wolff, echtgenote van de tandarts Leopold Sasserath, 1893.

Repatriëring van het deel van het monument naar het Joods Museum van België.

Historica Christiane Cabaret, die onderzoek deed naar de geschiedenis van de joodse begraafplaats in Sint-Servaas, ontdekte dit deel van het grafmonument op de plaats van de voormalige begraafplaats die tijdens de Nederlandse periode door de joodse gemeenschap werd aangelegd en sinds 1969 volledig in onbruik is geraakt.

Het was conservator Philippe Pierret die, met de hulp van historica Christiane Cabaret, verantwoordelijk was voor de redding en repatriëring van het fragment van het grafmonument ter nagedachtenis van Henriette Wolff (Grefrath, 1856 - Namen, 1893), de nog jonge echtgenote van tandarts Léopold Sasserath, naar de binnenplaats van het Joods Museum van België in september 2005.

Deze kleine rustplaats, gelegen in de rue des Trois Piliers in Sint-Servais, op een privé-terrein op de plaats van de huidige parking van Établissements Robert Hanse & Fils, werd in gebruik genomen onder het Nederlandse regime en bleef in gebruik tot na de Tweede Wereldoorlog. Tegen die tijd werd de site echter al enige tijd nauwelijks meer onderhouden, zoals gemeld door Abel Berger (1911-1974), redacteur van Vers l'Avenir, een plaatselijke krant (ut infra). In 1968 werd besloten het terrein te verlaten. Twee jaar later, op 12 maart 1970, werden de stoffelijke resten in aanwezigheid van de opperrabbijn van België, Robert Dreyfus (1913-2002), overgebracht naar de begraafplaats van Putte (Nederland), terwijl de meeste grafstenen genadeloos ter vernietiging werden aangeboden.

Uit documentatie van verschillende instellingen, waaronder het Consistoire Central Israélite de Belgique (CCIB), blijkt dat de Joodse gemeenschap in Namen nooit erg groot is geweest. Zo meldde de secretaris van de CCIB in 1892 het bestaan van een twintigtal gezinnen, ofwel een honderdtal personen. In die tijd en dertig jaar lang konden zij rekenen op de aanwezigheid van een godsdienstleraar die een deel van zijn tijd wijdde aan het godsdienstonderwijs voor de kinderen. Aan het begin van de twintigste eeuw was de synagoge gevestigd in een privé-huis in de rue Dewez. Het aantal leden van de gemeenschap was toen al sterk afgenomen...

Henriette Wolff was de echtgenote van Léopold Sasserath, aanvankelijk een marskramer die in 1880, het jaar van zijn huwelijk, tandarts werd en enkele jaren later door Zijne Majesteit de Koning der Belgen werd ingeschreven als chirurg en erkend tandtech