Les époux présentant leur enfant à la commune (De echtelieden tonen hun kind aan de gemeente)

Er is weinig bekend omtrent beeldhouwer Georges Vandevoorde (1878 - 1964), behalve dat hij uit Kortrijk afkomstig was, waar hij aan de Academie studeerde, en dat hij zich rond 1909 in Schaarbeek vestigde.

In de nacht van 17 op 18 april 1911 legde een moedwillige brand het gemeentehuis van Schaarbeek volledig in de as. Architect Maurice Van Ysendyck, zoon van Jules-Jacques Van Ysendyck – die voor de eerste bouw van het gemeentehuis had ingestaan – werd aangesteld om het gebouw naar oorspronkelijk model herop te bouwen en het te vergroten. Hij selecteerde ook een aantal kunstenaars voor de realisatie van de nieuwe kunstwerken die het gebouw moesten versieren. Een van hen, Georges Vandevoorde, kreeg opdracht twee gebeeldhouwde groepen uit te voeren die in de toegangsportiek zouden worden opgesteld. Op 2 oktober 1917 werd tussen de gemeente en de beeldhouwer een overeenkomst getekend die in een budget van 85.000 francs voorzag. Na de uitvoering van de gipsen modellen van de twee beeldhouwwerken, het ene verguld om de indruk van brons te wekken en het andere wit gelaten, vond de Gemeentelijke Commissie voor Schone Kunsten unaniem dat het vergulde brons een slechte indruk maakte, terwijl de witte groep perfect paste in de architecturale sfeer van de plaats. Ze besliste dus af te zien van de uitvoering in brons en de voorkeur te geven aan wit marmer of witsteen. Deze wijziging, die volgens de kunstenaar inderdaad mogelijk was, werd medegedeeld aan het Departement Wetenschap en Kunst, dat was gepolst voor een tussenkomst van de staat. De minister van Wetenschap en Kunst, Prosper Poullet, liet toen weten dat hij bereid was in de kostprijs tussen te komen ten bedrage van 30.000 francs, op voorwaarde dat het werk in brons werd uitgevoerd. Het was dus dit materiaal dat uiteindelijk werd gebruikt voor de twee gebeeldhouwde groepen. Na enkele veranderingen in de compositie die door de Gemeentelijke Commissie voor Schone Kunsten waren gevraagd, werden de groepen in 1921 afgewerkt en in het gemeentehuis opgesteld.

De gekozen onderwerpen sluiten goed aan bij de bestemming van het gebouw. Het eerste beeld, De gemeente verenigt de echtelieden, toont de personificatie van de gemeente die het huwelijk van een jonge man en een jonge vrouw leidt. Deze tweede groep is het natuurlijke vervolg op de eerste, met het jonge echtpaar dat hun eerste kind aan diezelfde personificatie van de gemeente toont. In deze twee composities voelen we nog de invloed van de art nouveau, met hun delicate, gebogen lijnen, luchtige draperingen en bloemenslingers, maar het vrij stevige en gespierde anatomische model van de figuren sluit al meer aan bij de art deco. Vandevoorde evolueerde inderdaad mee met zijn tijd, zijn werken stapten dus over van de arabesken van de art nouveau naar de geometrie van de art deco, tot ze een modernistische architecturale vorm bereikten in het Monument voor de Martelaren van de beide Wereldoorlogen (Karabiniersplein, Schaarbeek) uit 1956.

Auteur : A. Wachtelaer, gemeentelijke archieven Schaarbeek