Odalisque

Franz Van Hoof was de zoon van een beeldhouwer-ambachtsman, die als leraars aan de Academie voor Schone Kunsten van Brussel Isidore De Rudder (1855 - 1943), Paul Dubois (1859 - 1938) en Victor Rousseau (1865 - 1954) had; zij oefenden een bepalende invloed op zijn werk uit. Van Hoof won de Prix de Rome in 1920 en werd tien jaar later aangesteld tot leraar beeldhouwwerk aan de Ecole des Arts et Métiers van Etterbeek. Van Hoof behoort tot de categorie van onafhankelijke kunstenaars die rond de wisseling van de 19de en 20ste eeuw werden geboren en die trouw bleven aan de figuratieve traditie, met een uitgesproken zin voor de harmonie van volumes en gestileerde vormen, elk expressionisme afwijzend ten gunste van een tijdloze en meditatieve kunst. In dat opzicht zijn de twee marmeren beeldjes in de gemeentelijke collecties van Schaarbeek, Odalisk en Psyche, representatief voor Van Hoofs kunst, die door het vrouwelijk naakt gedomineerd wordt. Bij hem worden onderwerpen die verband houden met het oriëntalisme en de mythologie voorwendsels voor subtiele anatomische studies die streven naar een plastisch evenwichtspunt tussen alle delen van het lichaam. Deze creatieve benadering, waarin alle aandacht uitgaat naar de vormelijke vraagstukken rond eenvoudige massa’s en stevige lijnen, droeg volop bij tot de terugkeer naar de klassieke stijl die de internationale beeldhouwkunst van de eerste helft van de 20ste eeuw in grote mate bepaalde. We kunnen Odalisk vergelijken met het beroemde Méditerranée van Aristide Maillol, de meest emblematische beeldhouwer van deze kunststroming.

De waarden van deze doeltreffende en ogenschijnlijk eenvoudige esthetiek die academisme en gevoeligheid verzoent, zorgden ervoor dat Franz Van Hoof een redelijke faam verwierf, ondanks zijn discreet en solitair karakter. Onder zijn belangrijke opdrachten vermelden we de grote figuur in hardsteen die De mijn voorstelt en die nog altijd de gevel van de Grote Hal van de Wereldtentoonstelling van Brussel van 1935 tooit (in situ, Paleis 5 van de Heizel).

Auteur : Vereniging voor het Kunstpatrimonium, A. Jacobs, 2021