Madame Frederic et ses enfants (Mevrouw Frederic en haar kinderen)

Léon Frederic werd geboren in een burgerlijke familie. Zijn vader was een van de grootste juweliers van de hoofdstad. In 1871 ging hij in de leer bij de schilder en decorateur Charles-Albert (1821-1889) en volgde hij avondlessen tekenen aan de Academie voor Schone Kunsten in Brussel. In 1874 bezocht hij het l’Atelier libre van de Brusselse schilder Jean-François Portaels (1818-1895). Van 1878 tot 1879 reisde Frederic door Italië, waar hij de meesters uit de renaissance bestudeerde. Na zijn terugkeer in België verdeelde hij zijn tijd tussen Brussel en het Ardense dorpje Nafraiture, waar hij grootschalige naturalistische en allegorische schilderijen maakte die hij vervolgens in zijn Brusselse atelier bewerkte.

In 1883 exposeerde hij De krijtverkopers (Brussel, MRBAB, inv. 3263), een monumentaal drieluik met een sociaal karakter, op het Salon van Gent en de Internationale Tentoonstelling voor Schone Kunsten van Nice. Dit werk, zeer gewaardeerd door kunstcritici en het publiek, leverde hem internationale bekendheid op. De kunstenaar ontving in 1929 ook de titel van baron.

In Schaarbeek is er een Léon Fredericstraat en een zandstenen stele in het Josaphatpark aan zijn nagedachtenis gewijd. Deze werd versierd met een bronzen medaillon met zijn beeltenis, gebeeldhouwd door Jules Lagae.

Vanaf 1899, toen Léon Frederic trouwde met de schilderes Laurence Bastin (1869-?) en na de geboorte van hun twee kinderen, de toekomstige schilder Georges (1900-1981) en Gabrielle (1902-1916), speelde het gezinsleven een belangrijke thematische rol in zijn werk.

Met Mevrouw Léon Frederic en haar kinderen beeldt de kunstenaar zijn gezin af in een bloementuin. Op de voorgrond zit de vrouw van de schilder op een rustieke stoel. Ze omarmt haar zoon Georges naast haar en heeft haar dochter Gabrielle op de schoot. Ze kijken de toeschouwer met een ernstige blik aan. Op de achtergrond ligt een kustdorp aan de Noordzee. De nauwgezetheid van de compositie en de aandacht voor details plaatsen het werk in de lijn van het hyperrealisme met een vleugje symboliek. Wanneer hij daartoe de kans kreeg, liet Octave Maus nooit na om zijn lezers te herinneren aan het tekentalent van de kunstenaar: “Très apprécié à Paris où le Musée de Luxembourg possède de lui [M. Léon Frederic] plusieurs toiles importantes, l’artiste plaît par la fermeté de son dessin, par la gravité recueillie qu’il donne à ses figures, par l’accent de sincérité que révèle chacune de ses compositions ” * ( O. MAUS, Les Artistes belges à la Société nationale des Beaux-Arts, L'Art Moderne, 25 juni 1911, p. 202).

Auteur : Vereniging voor het Kunstpatrimonium, C. Ekonomides, 2022

*[De heer Léon Frederic], zeer gewaardeerd in Parijs, waar het Musée de Luxembourg verschillende belangrijke schilderijen van hem heeft, bekoort door de kracht van zijn tekening, door de in stille overpeinzingen verzonken ernst die hij aan zijn figuren geeft, door de uitdrukking van oprechtheid die in elk van zijn composities naar voren komt.