Vijver van Sint-Job

Dit schilderij stelt de Grote Vijver of Broekvijver in Ukkel voor. Léopold Speekaert ontdekte deze plek in 1880, gedurende zijn lange solitaire wandelingen op het Brusselse platteland. Al vanaf jonge leeftijd ging hij elke dag stappen. Dat was ook nodig, gezien zijn zwakke gestel als gevolg van een zware ziekte die hij als kind had opgelopen. Het grote aantal schilderijen dat de kunstenaar in de omgeving van Sint-Job maakte, illustreert zijn grote belangstelling voor deze plaats. Via deze geestdriftige en poëtische losse schetsen bleef de kunstenaar zijn artistieke taal onophoudelijk vernieuwen: gedurfde composities, het spelen met licht, de rijkdom van de grijstinten... In dit werk bemerken we al de aanloop naar een nieuwe schilderkunst die zich probeert los te maken van het conventionele naturalisme van zijn eerste periode. Tegenover deze nieuwe koers stelden sommige kunstcritici, die niet wisten welk kamp te kiezen – dat van de progressieven of dat van de behoudsgezinden – zich vragen bij de échte vooruitgang van de kunstenaar. Zo benaderde kunstcriticus Ernest Verlant de Ukkelse landschappen van Speekaert vanuit een bijzondere invalshoek: “Zijn visie, hier en overal, is heel oprecht, wat hem niet belet te kiezen voor een dominant grijs met zilverachtige en geïriseerde schakeringen dat hij met verscheidene van zijn tijdgenoten gemeen heeft maar dat wellicht door geen enkele onder hen met zoveel hardnekkigheid, tot het monotone toe, is toegepast.” (E.V. Journal de Bruxelles, ‘Exposition L. Speekaert’, 22 april 1898, s. p.).