Le pauvre hère (Arme stakker)

Isidore Verheyden was de zoon van de genreschilder Jean-François Verheyden (1806-1899). Afgezien van een paar portretten en stillevens, bleef hij zijn hele carrière trouw aan het schilderen in openlucht. Na zijn tekenstudies aan de Academie voor Schone Kunsten in Brussel, trok hij naar het vrije atelier van Jean-François Portaels (1818-1895). Later koos hij, in navolging van de schilders van de School van Tervuren, voor een heldere realistische stijl.
In 1874 verhuisde Verheyden naar een klein huis in Hoeilaart, waarvoor hij zelf de plannen had ontworpen. Regelmatig trok hij naar het Zoniënwoud om er naar de natuur te schilderen. Van 1884 tot 1888 was hij lid van Les XX. In 1900 werd hij benoemd tot de eerste professor schilderen naar de natuur aan de Academie voor Schone Kunsten in Brussel.

De arme stakker sluit qua compositie en onderwerp aan bij de naturalistische schilderkunst.Isidore Verheyden toont hier de erbarmelijke leefomstandigheden van de boeren. In dit werk is de kunstenaar echter meer bezig met lichteffecten dan met een objectieve weergave. Zowel de boer als de hem omringende elementen baden in een alles omhullend helder licht. De levendige penseelstreken, die regelmatig over het hele picturale oppervlak worden aangebracht, geven het werk een bijzondere eenheid en harmonie.

Deze manier om figuren in een landschap te integreren is een van de kenmerken van Verheydens kunst. Voor de kunstcriticus Gustave Vanzype “  …Verheyden était […] un peintre capable de faire vivre la présence humaine dans un paysage… ” * (Rétrospective Isidore Verheyden (1846-1905), Galerie Georges Giroux van 15 tot 25 februari 1930, p.1).

Galerie Georges Giroux du 15 au 25 février 1930, p.1).

*[...was Verheyden [...] een schilder die in staat was de menselijke aanwezigheid in een landschap tot leven te brengen...]