Zelfportret

Van 1873 tot 1881 volgde Eugène Broerman teken- en schilderlessen aan de Academie van Brussel in het atelier van Jean Portaels, wiens invloed hij onderging. Dankzij de Godecharleprijs die hij in 1881 won, kon hij verscheidene jaren in Rome verblijven. Hij ontdekte er de 16de- en 17de-eeuwse Italiaanse grootmeesters, die een grote indruk op hem maakten. Volgens Broerman moest kunst de educatieve rol terugkrijgen die ze tijdens de renaissance speelde.

Broerman had zijn atelier in Sint-Gillis, aan het Antoine Delporteplein. In 1894 richtte hij met een aantal kunstenaars en politici de kunstkring Œuvre Nationale de l’Art appliqué à la rue et aux objets d’utilité publique op. Via dit initiatief haalde Broerman talrijke publieke opdrachten binnen. De decoratie van de raadzaal van het gemeentehuis van Sint-Gillis was op dat vlak ontegensprekelijk een van zijn meest geslaagde verwezenlijkingen. Maar Broerman beoefende ook de portretkunst, misschien met wat minder weerklank dan zijn decoratiekunst, maar met evenveel vuur. Naast talrijke tekeningen en schilderijen van familieleden heeft de kunstenaar ons ook veel portretten nagelaten die van een groot observatievermogen en een kwaliteitsvolle uitvoering blijk geven. Maar het was toch met zijn Galerie des célébrités nationales (Portrettengalerij van nationale beroemdheden), een werk dat hij in 1892 en 1893 voor de vergaderzaal van het Brusselse Musée Moderne maakte, dat hij zijn reputatie als portrettist vestigde. Het gaat om een reeks houtskoolportretten op ware grootte van 54 Belgische personaliteiten uit de wetenschappelijke, politieke en culturele wereld.

Eugène Broerman schilderde dit Zelfportret rond 1905, toen hij op het hoogtepunt van zijn carrière stond. Alle aandacht gaat uit naar de peinzende blik en het hoofd dat tegen de hand rust, terwijl de lijn van de lippen zijn mond een geconcentreerde uitdrukking geeft. Dit Zelfportret laat de kunstenaar zien op een moment van reflectie en overpeinzing.