De Stad Beweegt In De Palm Van Mijn Hand

Jan Vanriet benut ten volle de ruimte van deze lange, smalle gang met twee glijdende wandelpaden: hij gebruikt de muren als ondergrond voor een soort beeldverhaal naar analogie van oude wandtapijten waarin allerlei thema’s samenvloeien: de eerste stap op de maan, het De Brouckèreplein, terrasstoelen,... Er is de architectonische context, dat wil zeggen het De Brouckère-plein zelf, de architectuur van het Rogierplein uit het midden van de vorige eeuw, vermengd met elementen van de metro zelf, roltrappen, signalisatie, enzovoort. Het idee voor dit kunstwerk ontsproot uit een gedicht van Benno Barnard, waar tevens enkele flarden van werden overgenomen op het werk en uit een lied van Jacques Brel dat Brussel en het De Brouckèreplein bezingt. Voor de uitwerking van “De stad beweegt in de palm van mijn hand” werd gebruik gemaakt van linosneden, gemengd met foto’s.