De intrede van de prins van Oranje in Brussel op 23 september 1577

Nadat op 5 juni 1568 de graven van Egmont en Horne ter dood gebracht waren op bevel van de hertog van Alva, was Willem van Oranje de leider van het Nederlandse verzet tegen het Spaanse bestuur geworden. Van Oranje leidde in 1568 een eerste veldtocht tegen het Spaanse leger in de Nederlanden en kende hierbij enkele successen, maar deze waren echter van korte duur. In 1572 leidde Van Oranje opnieuw een veldtoch in de Nederlanden, waarbij verschillende steden zich bij hem aansloten. Hierna leidde de zoon van de hertog van Alva, Don Frederik, een strafexpeditie tegen de opstandige steden waarbij een groot deel hiervan heroverd werd. Deze expeditie duurde tot oktober 1573, maar slaagde er niet in alle in opstand gekomen gebieden opnieuw te onderwerpen. In 1574 en 1575 probeerden de Spanjaarden, onder meer met het beleg van Leiden, verder de opstandige gebieden terug te winnen. Geld was voor beide problemen een probleem en na het Spaanse bankroet van 1575 sloegen Spaanse soldaten in de Nederlanden aan het plunderen en muiten, wat een ééngemaakt anti-Spaans sentiment in de Nederlanden versterkte.