Avondjurk "Fontaine lumineuse"

Avondjurk Fontaine lumineuse, zijden mousseline geborduurd met buiskraaltjes, lovertjes en gouddraad, Jeanne Lanvin, 1924-25.

Van de vele iconische beelden van de jaren 1920 hebben vooral de dansjurken een plaats veroverd in het collectieve geheugen: het zijn luchtige creaties van mousseline of crêpe, rijkelijk versierd met lovertjes, parels en stras, en voorzien van weelderige art-deco-versieringen. In 1893 richt Jeanne Lanvin (1867-1946), een belangrijke naam in deze periode naast andere modeontwerpers zoals Gabrielle Chanel en Jean Patou, haar modehuis op. Beroemd om haar stijlvolle jurken en haar beeldmerk waarop ze samen met haar dochter Marguerite staat afgebeeld, maakt ze vooral in de jaren 1920 naam met haar weelderige avondjurken voorzien van prachtige borduursels die het huis zijn goede reputatie geven^[1]: “Geen lamé of borduursel is te weelderig voor ’s avonds” ^[2].

Deze jurk, een waar sieraad, is hier een glinsterend bewijs van. Op de crèmekleurige zijden mousseline gevoerd met paarse zijden crêpe is een versiering aangebracht van witte, lichtroze en zilverkleurige buiskraaltjes, blauwe lovertjes en gouddraad, die grote gefestonneerde motieven vormen die doen denken aan een waterval van licht. Hoewel dit stuk geen merklabel heeft, is het toegeschreven aan Jeanne Lanvin dankzij een schets die bewaard is gebleven in het theateralbum 1924-1925 uit het erfgoed van Lanvin. Hieruit blijkt dat het model was ontworpen voor Régine Flory (1890-1926), actrice en variétédanseres. Een tweede schets, bewaard in het album voor de wintercollectie van 1925, documenteert een soortgelijke versie met de naam Fontaine Lumineuse, een verwijzing naar de weelderige versiering. Er zijn echter enkele verschillen tussen de twee jurken, met name in de verdeling van het borduurwerk en het belang dat aan de mousseline wordt toegekend. Deze veranderingen suggereren een aanpassing op maat voor Régine Flory, voor op het podium of in de stad. Jeanne Lanvin kleedde namelijk talloze beroemde actrices, zoals Cécile Sorel en Arletty, die ware ambassadeurs werden voor haar huis.^[3]