Affiche voor een demonstratie die de ontmanteling van de Karmel van Auschwitz eist, Antwerpen, 1990.

In oktober 1985 kondigde de Brusselse krant "Le Soir" de oprichting aan van een Karmel in een gebouw van het vernietigingskamp Auschwitz. Na verificatie van de informatie door de journalisten van "Regards", mobiliseerde het Belgische Jodendom, van alle strekkingen, om te proberen het vertrek van de Karmelieten te verkrijgen. De Belgen, gesteund door kardinaal Daneels en de Fransen, gesteund door de Franse kardinalen Decourtray en Lustiger, zullen zich inzetten om kardinaal Macharski, aartsbisschop van Krakau, te overtuigen van de geldigheid van hun eisen. Vergaderingen in Genève (22-07-1986, 22-02-1987) leidden tot een consensus: de Karmelieten zouden het door hen bezette gebouw binnen 24 maanden verlaten. In plaats van zich erbij neer te leggen, bouwden de nonnen medio 1988 een 7 meter hoog kruis bij hun klooster, dat werd gebruikt tijdens de mis die paus Johannes Paulus II in 1979 in Birkenau opdroeg. Pas in 1993 werd het karmelietenklooster definitief verplaatst. Een decennium lang schaadde deze affaire de joods-christelijke betrekkingen die in de twintig jaar daarvoor geduldig waren opgebouwd. Paradoxaal genoeg gaf het de West-Europese kerken de gelegenheid om publiekelijk hun mea culpa te maken over hun houding voor en tijdens de Shoah. 

Het "Comité voor de eerbiediging van het gegeven woord", dat in deze periode een aantal acties ondernam, lag aan de oorsprong van twee affiches met de foto van een jongetje dat in april 1943 levend uit de hel van het getto van Warschau was gekomen. Michel Gross, een reclamemanager, vertrouwde de grafische ontwerper Bernard Fiacre de taak toe om de slogan en het idee dat hij in 1990 had, te ontwerpen. De kruisvormige uitsnede van de foto en de superpositie van een gele ster op de historische foto benadrukken het gewicht van de woorden: "Zet geen kruis op mijn verleden". Deze poster wordt gebruikt bij verschillende evenementen en hangt zelfs aan muren in Brussel.