Twee muzikanten aan het raam

Armand Massonet beeldde de menselijke figuur graag af in de zorgeloosheid van een gelukkig alledaags leven, met name tijdens de naoorlogse bloeiperiode. Terug in Sint-Gillis rond 1950, na verscheidene jaren in Parijs te hebben gewoond, had hij een schilderstijl ontwikkeld die de zin voor verfijning en elegantie van het Parijs van toen weerspiegelde. Zijn hoofdrolspelers hebben een montere, sierlijke en gedistingeerde fysionomie die de schilder graag binnen een gesublimeerde werkelijkheid afbeeldt, aan de hand van dynamische kadreringen, een helder licht dat kunstmatig eerder dan natuurlijk is, en een rijk palet van gemengde, geïriseerde of contrasterende kleuren die er perfect in slagen de wereld van de reclames voor tijdschriften en de affiches van de volkscultuur van de jaren 1950 en 1960 te evoceren.

De jazzmuzikant was een van Massonets lievelingsthema’s. Hier discussiëren twee muzikanten met elkaar. Ze zijn in tegenlicht afgebeeld, vóór een venster dat uitzicht biedt op verschillende figuren, waaronder een verliefd paartje in een onbestemde witte zone. Dit werk illustreert niet alleen Massonets talent om een houding of een levendig gebaar vast te leggen en een uitdrukking te tekenen, maar toont ook zijn vermogen om een complex samenspel van voorwerpen met verschillende vormen en materies af te beelden en hun texturen weer te geven, zoals hier de metalen kilte van de trompetten, de transparantie van de waterfles, de buigzaamheid van het papier en de lichtheid van het gordijn.