De soep

Léon Frederic stamde uit een burgerlijk gezin, zijn vader was een van de belangrijkste juweliers van de hoofdstad. In 1871 ging Frederic in de leer bij schilder-decorateur Charles-Albert (1821 - 1889) en volgde hij de avondlessen tekenen aan de Academie voor Schone Kunsten van Brussel. In 1874 bezocht hij het Atelier libre van de Brusselse schilder Jean-François Portaels (1818 - 1895). Van 1878 tot 1879 reisde Frederic door Italië, waar hij de renaissancemeesters bestudeerde. Terug in België verdeelde hij zijn activiteiten tussen Brussel en het Ardense dorp Nafraiture, waar hij grote naturalistische en allegorische schilderijen ontwierp, die hij nadien in zijn Brusselse atelier afwerkte.

In 1883 exposeerde hij De krijtverkopers (KMSKB, Brussel, inv. 3263), een monumentaal drieluik met een sociaal karakter, op het Salon van Gent en op de Exposition Internationale des Beaux-Arts van Nice. Dit werk viel sterk in de smaak bij de kunstkritiek en het publiek en verzekerde zijn internationale faam. Er bestaan een Léon Frederic straat in Schaarbeek en een monument te zijner ere, van de hand van Jules Lagae, in het Josaphatpark.

De soep, een werk met een maatschappelijk thema, toont een arm gezin tijdens de maaltijd. Op de voorgrond zien we een vrouw, in profiel en zittend op een stoel, die de inhoud uitschept van een ketel die op een brandende kachel staat, terwijl tegenover haar twee geknielde kinderen een kom vasthouden. Uit de gezichten en de houdingen spreekt een grote waardigheid die herinnert aan de huiselijke taferelen van Louis Le Nain (na 1593 - 1648) of van Jean-Baptiste Siméon Chardin (1699 - 1779), van wie de kunstenaar het oeuvre bewonderde.

In 1889 wijdde de Cercle Artistique et Littéraire van Brussel een tentoonstelling aan Léon Frederic. Naar aanleiding van die tentoonstelling schreef het tijdschrift L’Art Moderne over hem: 

"Il y a, c’est indéniable, des souvenirs classiques dans tel geste, dans telle attitude, malgré le soin que parait mettre l’artiste à rester de son temps."* (L’exposition Frederic, L’Art Moderne, 2 juin 1889, p. 171)

Auteur : Vereniging voor het Kunstpatrimonium, C. Ekonomides, 2021

*[In een bepaald gebaar, een bepaalde houding zien we onmiskenbare klassieke verwijzingen, ondanks het duidelijke streven van de kunstenaar om bij zijn tijd te blijven.]