Ariadne in de steek gelaten

Na zich tien jaar lang met beeldhouwen te hebben beziggehouden, besloot Victor Van Hove daar in 1863 mee op te houden. Hij verkocht zijn atelier en modellen om een carrière als schilder te beginnen. Als leerling van Louis Jehotte (1803-1884) en de schilder Louis Gallait (1810-1887) aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Brussel, kwam hij ook terecht in het atelier van Eugène Simonis (1810-1882). In Parijs studeerde hij in het atelier van François Rude (1784-1855). Hij was gevestigd in Schaarbeek en baarde opzien op het Brusselse Salon van 1853 met Esclave nègre après la bastonnade [Negerslaaf na de afranseling] (gips, Brussel, KMSKB, inv. 1521). Als academisch beeldhouwer maakte hij een aantal bustes en beelden over historische, literaire, bijbelse, allegorische, sentimentele of mythologische onderwerpen, zoals Ariadne in de steek gelaten.

Ariadne, de dochter van koning Minos, is door prins Theseus achtergelaten op het eiland Naxos. Verleid door hem, hielp ze hem de Minotaurus te verslaan en uit het labyrint te ontsnappen. Bacchus vond haar op het eiland, werd verliefd op haar en trouwde met haar. Het onderwerp, populair bij kunstenaars sinds de renaissance, bood een kans om het leed van een prinses die ten onrechte was bedrogen, af te beelden. Van Hove’s zachte versie past perfect bij de interpretatie van de mythe die het 19e-eeuwse salonpubliek zocht. Volledig naakt, slechts getooid met haar juwelen, strekt Ariadne haar voluptueuze lichaam uit op een gedrapeerde rots. Een eerste gipsen versie van het beeld verscheen in het Salon de Paris in 1853, onder de titel Le Désespoir d'Ariane. De Parijse criticus Victor Vignon was niet mals: “Si Ariane ressemblait véritablement à la statue de M. Van Hove, nous excusons presque Bacchus (plutôt Thésée ici !) d’avoir renoncé au colossal amour de cette grosse Flamande "* (Salon van 1853, Parijs, bij Dentu, 1853, blz. 37).

Auteur : Vereniging voor het Kunstpatrimonium, A. Jacobs, 2023

*[“Als Ariadne echt op het beeld van meneer Van Hove leek, zouden we het Bacchus (of liever Theseus hier!) haast vergeven dat hij de kolossale liefde voor deze dikke Vlaamse vrouw heeft afgezworen”]