Datum
soort van object
Materialen
Techniek
Stijl
Opschriften
Afmetingen
Inventaris nummer
Identifier Urban
Beschrijving
Henry Stacquet werd geboren in een grote, kunstzinnige familie van muziekliefhebbers in Schaarbeek. Hij werkte tussen 1863 en 1902 voor de Nationale Bank. In zijn vrije tijd leerde hij zichzelf schilderen met aquarel en olieverf. In 1873 kwam hij in contact met de landschapsschilders van de Société libre des beaux-arts, en meer in het bijzonder met Joseph Coosemans (1828-1904) en Louis Verwée (1838-1895), die zijn eerste leraars werden. Net als zij had hij een passie voor het buitenleven en zette hij zijn schildersezel op in de omgeving van Brussel. Stacquet is vooral bekend om zijn aquarellen. In 1875 werd hij lid van de Brusselse kring La Chrysalide, waar hij een belangrijke rol speelde, niet alleen als mecenas maar ook als voorzitter van het uitvoerend comité. Daar ontmoette hij de schilder Guillaume Vogels (1836-1896). De ontmoeting had een aanzienlijke invloed op Staquet: op advies van Vogels ontdeed hij zich van zijn al te 'geappliqueerde' en bezadigde techniek om meer vrijheid te geven aan de interpretatie van het onderwerp. Rond 1889, na een reis naar Italië, besteedde hij in zijn werken meer aandacht aan de effecten van licht en atmosfeer. In 1877 werd hij lid van de Société royale belge des aquarellistes, waar hij regelmatig exposeerde. Hij werd begraven op de Nieuwe Begraafplaats van Schaarbeek in Evere. Zijn graftombe is versierd met een medaillon van de hand van beeldhouwer Godefroid Devreese (1861-1941). De gemeente noemde een van haar straten naar Henri Stacquet.
Molen op de Woluwe kadert binnen de luministische beweging in België. Stacquet evoceert het subtiele lichtspel en de sfeer van deze pittoreske plek, die welbekend was bij de Brusselaars. Het werk werd gepresenteerd op de overzichtstentoonstelling van Staquets werk die door de gemeente Schaarbeek in 1998 werd georaniseerd. In de catalogus van de tentoonstelling schreef Thérèse Ledoux-Triffaux: '[…] er zijn maar weinig buitenaanzichten die niet wemelen van de talrijke figuren die ter plekke zijn vastgelegd, terwijl ze rondlopen […] Stacquet gebruikt vaak kleine witte accenten - vrouwenhoofdtooien, kinder- of werkschorten... - om zijn werken te accentueren, te verlevendigen en van energie te voorzien, een proces dat ze laat vibreren met duizend trillingen.' (Ledoux-Triffaux, Th., Henry Stacquet (1838-1906), blz. 15).
Auteur : Vereniging voor het Kunstpatrimonium, C. Ekonomides, 2022
Bronnen
Over het werk:
Gemeentearchief Schaarbeek (Artistiek Erfgoed, XIII.A.02.S01.D019).
LEDOUX-TRIFFAUX, Th., Henry Stacquet (1838-1906), Aquarelliste, tentoonstellingscatalogus, Gemeentehuis van Schaarbeek, Museumzaal, van 8 april tot 3 mei 1998, cat. nr. 10, pp. 18, 32.
Over de kunstenaar:
VERHAEREN, E., « Exposition des aquarellistes », in Journal des Beaux-Arts et de la Littérature, 30 april 1882, p.58.
VERHAEREN, E., « L’exposition M. Stacquet au Cercle Artistique et Littéraire », in La Jeune Belgique, 15 februari 1884.
MAUS, O., « Henry Stacquet », in L’Art Moderne, nr. 47, Brussel, 25 november 1906.
J.-G., « Nos artistes : H.S. », in Revue Nationale, Brussel, 10 december 1906.
KAUCH, P., Henry Stacquet (1838-1906): aquarelliste, Imprimerie de la Banque nationale de Belgique, Brussel, n.d.
EKONOMIDES, C., « Henry Stacquet », in LOIZOU-HADJIGAVRIEL, L. et HATZAKI, M., (éds), Metamorphosis: Belgian Art-L’Art Belge 1860-1930. tentoonstellingscatalogus, van 31oktober 2019 tot 27 januari 2020, A.G. Leventis Gallery, Nicosia, 2019, pp. 56, 208.
Discussie