De slagersjongen

Édouard Thiebaut werd vergeten in de meeste naslagwerken van schilders, maar was zowel schilder als beeldhouwer en schrijver. Deze leerling van Joseph Stallaert (Merchtem 1825 - Elsene 1903) aan de Academie voor Schone Kunsten in Brussel maakte een bescheiden carrière. Van 26 mei tot 6 juni 1926 hield Isy Brachots Galerie des Artistes Français een grote tentoonstelling van maar liefst 40 schilderijen, 12 tekeningen en 8 beelden in gips, brons en marmer, voornamelijk bustes en portretten, maar ook een gipsen Paardengevecht en een model voor het monument van Braives. Hij schilderde zowel portretten als landschappen en stadsgezichten, dieren, stillevens, decoratieve schilderijen en bloemen. Verschillende schilderijen tonen uitzichten op Venetië en Rome, wat erop wijst dat hij in Italië moet hebben verbleven. Hij schilderde ook genretaferelen, waaronder Slagersjongen, het enige toen tentoongestelde werk dat toebehoorde aan een openbare instelling, in dit geval het gemeentemuseum van Schaarbeek.

Édouard Thiebaut was niet geïnteresseerd in avant-garde trends, maar hield vast aan de meer traditionele opvatting van felgekleurde, post-impressionistische, realistische schilderijen, soms intiem, soms sociaal in een naturalistisch perspectief, zoals deze slagersjongen die op de kijker afkomt te midden van kraampjes vol fruit en groenten. Qua onderwerp en kleurdichtheid doet dit werk in veel opzichten denken aan de schilderijen vol voedingswaren uit de Vlaamse beeldtraditie van de 16de en 17de eeuw, van Joachim Beuckelaer tot Frans Snijders.  De speciale kadrering geeft het tafereel ook een directer en dynamischer karakter. Édouard Thiebaut is een schilder van kleuren. Die worden opgesplitst in zoveel nuances als nodig zijn om het leven dat van het beeld uitgaat tot uitdrukking te brengen, of het nu gaat om de veranderende reflecties van het blauwe overhemd van de jongen, zijn witte schort, zijn huidtinten, of uiteraard om de bruisende kleuren in het weelderige stilleven van fruit en groenten dat de helft van het beeld vult. 

Auteur : Vereniging voor het Kunstpatrimonium, A. Jacobs, 2022