Steeg in Houmt-Souk (Djerba)

Isidorus Van Mens werd geboren in Berlicum, Nederland. Tijdens zijn rechtenstudie aan de universiteiten van Amsterdam en Utrecht frequenteerde hij het atelier van Henk Meijer (1884-1970). Kort daarna ging hij bij de Amsterdammer werken als literair en artistiek tekenaar en illustreerde hij boeken en tijdschriften. Die activiteit ontwikkelde bij hem een scherp gevoel voor het vastleggen van een landschap, een gebeurtenis en vooral een personage in al zijn fysionomische eigenheid en psychologische dimensie in een paar goed uitgewerkte en gesmaakte streken. Zijn overstap naar het schilderen verschafte hem een gevoeligere dimensie. Hij richtte zich resoluut op het luminisme met de ontdekking van de Maghreblanden. Nadat hij zich in Brussel had gevestigd, vertrok Van Mens in 1923 voor het eerst naar Tunis. Het jaar daarop bracht hij nog eens vijf tot zes maanden door in Tunesië, een land dat hij helemaal bereisde. In zijn verlangen om de lokale realiteit zo dicht mogelijk te benaderen, stopte hij nooit met tekenen en schilderen ter plaatse en nam 47 doeken, 46 aquarellen en 25 tekeningen mee in zijn bagage. Hij stelde zijn werk tentoon in Tunis, La Louvière en Schaarbeek. Zijn vierde reis naar Afrika, in 1926, bracht hem naar Algerije en Marokko. Hij ontwikkelde een passie voor die landen, die het essentiële onderwerp van zijn werk vormen en die de schilder op één lijn plaatst met de interessantste Europese oriëntalistische schilders van de 20e eeuw. Isidorus Van Mens woonde in het begin van de jaren 1950 in Schaarbeek, in de Chazallaan 32.