De ontvoering

Zoals Thérèse Ledoux-Triffaux (1993, p. 16) het goed samenvat, was Godefroid Devreese “een van de meest vooraanstaande beeldhouwers van zijn tijd, die werken voortbracht met een onstuimige kracht en een onovertroffen dynamisme, maar ook met een grote verfijning, een prachtige lichtheid en gratie. Bij hem is alles kracht en tumult, ongekunsteldheid en zachtheid, zinnelijkheid en tederheid tegelijkertijd; zijn composities laten niets aan het toeval van de uitvoering over, hij heeft respect voor de lijn en bezit een grote technische vaardigheid en aangeboren vakmanschap.” Deze samenvatting van de kunst van de beeldhouwer is perfect van toepassing op deze groep in neoromantische stijl dankzij de scenografie en de keuze van het onderwerp: een geharnaste middeleeuwse ridder op een steigerend paard ontvoert zijn geliefde, die een hennin draagt. Het valt niet uit te sluiten dat dit werk is geïnspireerd op de groep Sint-Michiel velt de draak van de Fransman Emmanuel Frémiet, die in Parijs in 1900 werd tentoongesteld (Barentin, Jardin Saint-Georges) en die bekend was dankzij diverse kleinere bronzen afgietsels (1891, Parijs, Musée d’Orsay, inv. RF 2003).

De ontvoering combineert twee interesses van Godefroid Devreese: de middeleeuwen enerzijds, zoals in het bombastische Groeningemonument in Kortrijk (1902-1906) ter herdenking van de Guldensporenslag, en paarden anderzijds. Van zijn hand kennen we verscheidene beeldjes in dit register, waaronder Gezadeld paard (brons, Schaarbeek, Gemeentelijke Collectie, inv. 712) en Amazone (idem, inv. 710). In deze voorbeelden, net als in De ontvoering, toont de kunstenaar zich een uitstekend dierenbeeldhouwer, die oog heeft voor de morfologie van het paard en zelfs de gezwollen aders van de snuit en van de achterpoten van het steigerende, opgetuigde paard laat zien.

Auteur : Vereniging voor het Kunstpatrimonium, A. Jacobs, 2021