Stadhuis Sint-Gillis 's avonds of Operetterepetitie

Armand Massonet, die 72 jaar oud was toen hij dit werk schilderde, vergast ons hier op een merkwaardig nachtgezicht van het in licht badende gemeentehuis van Sint-Gillis. Misschien evoceert dit schilderij, dat als De operetterepetitie bekendstaat, het moment waarop de muzikanten hun repetitielokaal verlaten. Maar of het nu om muzikanten of gewone wandelaars gaat, ze brengen een toets van tastbaar leven in een schilderij dat louter uit impressies bestaat. De felle lichteffecten, als van een brand, verlenen een feeërieke, bijna onwezenlijke dimensie aan het gemeentehuis. Dit gebouw is al verrassend op zich, door zijn eclectische neo-renaissancestijl en de twee grote holronde vleugels, de rechthoekige paviljoenen, de statige gevel achter een monumentale trap en de bastenen klokkentoren die als een kaars in de nachtelijke hemel oprijst. De krachtige geometrische vormen van de gebouwen vervagen in het licht, dat zelfs tot aan de lucht reikt en weerkaatst wordt op de wolken in een inktzwarte hemel.

Bij Massonet evoceert het landschap altijd een gemoedstoestand, de herinnering aan een emotie, een onmiddellijk zichtbare innerlijke realiteit die iedereen kan zien en begrijpen dankzij een bedreven en alerte penseelvoering die niets aan het toeval overlaat. Het is op die manier dat Massonet ons nog altijd blijft ontroeren, hij behandelt de verf op een heel eigen manier, louter voor het plezier om buiten de stromingen van de 20ste eeuw te schilderen. Het werk werd aan galerie Le vers à soif  in Sint-Gillis uitgeleend ter gelegenheid van de avond die op 28 april 1989 ter ere van de schilder werd georganiseerd.