Koolmijn

Pierre Paulus was afkomstig uit de stad Châtelet in Henegouwen, het centrum van de Belgische metaal- en mijnbouwnijverheid. Zijn vader was beeldhouwer en schilder en leerde hem al op vroege leeftijd tekenen en schilderen. Nadien bezocht Pierre de Academie voor Schone Kunsten van Brussel. In 1903 schilderde hij, in het gezelschap van Alfred Bastien en Pierre en Louis Thévenet, landschappen in de open lucht in Drogenbos. Maar het was de ontdekking van de erbarmelijke arbeidsomstandigheden in de mijnen die bijna zijn gehele werk zou bepalen.

Na een verblijf in Parijs, waar hij met het werk van Cézanne kennismaakte, werd zijn stijl strakker. Naar het voorbeeld van de meester van Aix begon hij de impastotechniek toe te passen.

Koolmijn laat niet alleen deze verwantschap met Cézanne zien maar drukt ook de fascinatie en het gevoel van beklemming uit die het industriële landschap bij Paulus opwekte. Het is een bijzonder intens expressionistisch werk, met brede en vlugge penseelstreken in een contrastrijke uitvoering, waarvan de sterke hoogsels de stijl van Constantin Meunier en de monumentale kracht van Constant Permeke oproepen. Net als deze schilders had Paulus een voorliefde voor sombere kleurengamma’s en een krachtig impasto.