Twee kanonnen aan de ingang van het Koningsplein in Brussel, waarvan een bediend door Jambe-de-Bois (1830)

Deze prent toont een fase uit de Belgische Revolutie (1830). De afgebeelde scène speelde zich af op 23 september 1830, op het Koningsplein in Brussel. Revolutionairen nemen positie aan de ingang van het Park, waar de Nederlandse soldaten al waren binnen gedrongen, komende van de Leuvensesteenweg en de Schaarbeekse Poort. De opstandige troepen bevinden zich dichtbij het Hôtel de Belle Vue (op de prent te zien aan de rechterkant). De prent beeldt bovendien twee kanonnen af. Het linkse wordt bediend door Jean-Joseph Charlier, bijgenaamd “Jambe-de-Bois” (de man met een houten been), het rechtse door de sergeant-majoor van Namen. De revolutionairen namen de Nederlandse troepen onder vuur gedurende een kwartier, zo schreef Jean-Joseph Charlier in zijn mémoires. Aanvankelijk wist Charlier met zijn medestanders de Nederlanders terug te dringen.

Deze prent werd gedrukt door het atelier van Judenne. Ook Jobard drukte echter een prent waarop deze scène in beeld werd gebracht, getekend door Van Hemelrijck, hoewel met andere accenten. Verlaak geeft aan dat in de prent gedrukt door Jobard de heldhaftigheid van Jean-Joseph Charlier minder prominent in beeld wordt gebracht dan op deze prent gedrukt door Judenne, waar le Jambe-de-Bois wel erg heroïsch afgebeeld wordt.

Deze prent is te plaatsen in een breder fenomeen gedurende de najaren van de Belgische Revolutie (tot ca. 1834). Toen drukten Brusselse ateliers volop (kleur)lithografische albums waarin revolutieprenten gebundeld werden; de nummering die soms op de prent aangebracht is, heeft daarmee te maken. Allerlei tekenaars gaven vorm aan taferelen die voor de toeschouwer herkenbaar waren. Pieter Verlaak stelt dat er in totaal achttien taferelen voorgesteld werden, waarin elke kunstenaar eigen details en accenten kon leggen. Deze prenten toonden op een erg accurate manier de Brusselse stad, terwijl de personages zelf vaak in een zeer romantische stijl ten tonele verschenen. Deze prenten moesten namelijk inspelen op een patriottische geest. Daarom worden de revolutionairen steeds heldhaftig voorgesteld en wijzen hun gelaatsuitdrukkingen en gebaren vaak op intense emoties.