Majolica bolvaas met polychroom decor van twee borstbeeldportretten

Deze bolvaas (boccia) in Italiaans majolica kan worden toegeschreven aan de Calabrische producties van de 17de eeuw. Ze werd waarschijnlijk geproduceerd door de ovens van Locri-Gerace, een van de weinige keramiekcentra uit de streek die majolica voortbrachten, hoofdzakelijk apothekerspotten afgeleid van het Venetiaanse model in de trant van Maestro Domenico. Het majolica van Gerace wordt gekenmerkt door het gebruik van vrij grove beige leem, een wat naïeve en onnauwkeurige tekening en een voorliefde voor kleurrijke contrasten met het gebruik van kobaltblauw, geel, groen en oranje.

Wat de vaas van Sint-Gillis ongewoon maakt, is haar verwijdende voet in plaats van de traditionele platte basis. Elke zijde is beschilderd met een gele tondo die de buste van twee verschillende mannen met baard bevat, en ook de uitvoeringskwaliteit van deze tondo’s is opmerkelijk. De ene man draagt een muts, en zijn tondo is aan weerszijden omgeven door een groot geel blad dat rond een witte halve bloem met geel hart krult, alles voor een blauwachtig decor versierd met ingesneden ranken en spiralen. De tweede tondo, met een kale man in profiel, wordt omringd door een groene kroon van laurierbladeren en gele bollen onderbroken door twee witte bloemen. De vorm van de vaas is typisch voor het meubilair van apotheken en drogerijen en werd gebruikt als vat voor geleien, conserven en dierlijke vetstoffen.

Op een oude foto van het Speekaert Museum (ca. 1915) zien we de weelderige salon die wordt gedomineerd door een imposante schoorsteen met gebogen haard, met aan de rechterkant een buffetpiano. De bolvaas staat op de schoorsteenmantel, voor een monumentale spiegel die de figuur met de muts reflecteert. Een schilderij uit 1916 van Clémence Lacroix, ook bewaard in Sint-Gillis (inv. 1160T), toont dezelfde salon. We herkennen er de boogvormige haard, de piano en, op de schoorsteenmantel, uiterst links, het silhouet van de bolvaas.

Auteur : Vereniging voor het Kunstpatrimonium, D. Tonglet, 2021