Jong meisje aan het water

Émile Fabry kwam uit een gegoed gezin. Zijn vader was industrieel. Hij toonde al vroeg aanleg voor tekenen. Van 1884 tot 1889 studeerde hij teken- en schilderkunst aan de Academie voor Schone Kunsten van Brussel, met name in het atelier van Jean Portaels (1818-1895). In 1893 werd hij lid van de kring Pour l’Art, waar hij regelmatig exposeerde. Hij was aangetrokken door esoterische literatuur en kwam onder de invloed van Joséphin Péladan (1858-1918) en het denken van theosofen. In 1893 en 1895 nam hij deel aan de salons de la Rose-Croix in Parijs en vanaf 1896 aan de tentoonstellingen van L'Art Idéaliste in Brussel.

Zijn kunst, resoluut beïnvloed door de symbolistische esthetiek, wordt gekenmerkt door een monumentale stijl met subtiele chromatische harmonieën. De figuren waarmee hij zijn werken vult, staan in academische, bevroren poses en zijn doordrongen van mysterie en vreemdheid. In 1901 werd Émile Fabry benoemd tot docent tekenen aan de Academie voor Schone Kunsten van Brussel. In 1902 liet hij een atelierwoning bouwen door architect Émile Lambot (1869-1940) in de Groenstraat (nu Sint-Michielskollegestraat, 6) in Sint-Pieters-Woluwe. Van zijn hand zijn talrijke decoratieve projecten, waaronder het Hotel Aubecq in Brussel, de Villa Carpentier in Ronse, het huis van de beeldhouwer en goudsmid Philippe Wolfers (1858-1929) in Terhulpen, de hoofdtrap van het koninklijk Munttheater en het stadhuis van Sint-Gillis. In 1920 werd hij lid van de Société de l’art monumental. Ter gelegenheid van de 100e verjaardag van de schilder wijdde de gemeente Sint-Pieters-Woluwe in 1965 een grote overzichtstentoonstelling aan hem in de salons van het gemeentehuis.

Jong meisje aan het water maakt zowel qua techniek als onderwerp deel uit van de symbolistische beweging in België. In een sobere omgeving wordt het lichaam van een jong meisje met goed afgetekende spieren weerspiegeld in het kalme water. Haar houding is raadselachtig en gefixeerd, haar gezicht is doordrongen van mysterie en angst. Vaag geschetste silhouetten op de achtergrond van de compositie dragen bij aan de raadselachtige dimensie van het werk.