Bosgezicht, zonsondergang

Joseph Coosemans, die uit een bescheiden gezin stamde, verloor zijn moeder al op jonge leeftijd. Zijn vader wou dat hij carrière in de administratie maakte, dus werd hij gemeenteontvanger in Tervuren, een functie die hij van 1854 tot 1872 uitoefende. Het was tijdens deze periode dat hij in contact kwam met de landschapsschilders van de School van Tervuren, en met name met Hippolyte Boulenger (1837-1874) en Théodore Fourmois (1814-1871), die zijn eerste leermeesters waren. Zijn passie voor de landschapsschilderkunst leidde hem vervolgens naar Barbizon, waar hij tal van werken maakte die door de School van Fontainebleau waren beïnvloed. Terug in België vestigde de schilder zich eerst in Leuven en later in de Limburgse Kempen, meer bepaald in de omgeving van Genk. Toch ging hij nog regelmatig in Tervuren schilderen. In 1887 vormde zijn aanstelling tot leraar landschapsschilderkunst aan het Hoger Instituut van de Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen de bekroning van zijn carrière. Kort na zijn dood noemde de gemeente Schaarbeek een van haar straten naar hem.

Bosgezicht, zonsondergang stelt de bosweg genaamd Chemin aux loups in Tervuren voor. De kunstenaar past hier een rijk palet van herfstkleuren toe die harmoniëren met de groene tinten van de planten. De holle weg loopt het bos in naar het centrale verdwijnpunt, dat de compositie structureert en in evenwicht brengt, terwijl schetsmatige figuurtjes het tafereel verlevendigen. De soepele toets en de statigheid van de bomen herinneren aan de studies van zijn eerste leermeester, Hippolyte Boulenger.

In 1905 organiseerde de Cercle artistique et littéraire van Brussel een retrospectieve tentoonstelling van het oeuvre van Coosemans, waarin ook Bosgezicht, zonsondergang was opgenomen. Na dit evenement schreef de hoofdredacteur van het tijdschrift L’Art Moderne, Octave Maus :

"Boulenger mourut dès 1874, et Coosemans continua seul le probe travail entrepris en commun. Ce furent ses années les plus fécondes. Il signa, durant les douze ou quinze ans qui suivirent cette séparation, ses meilleures toiles, et la plupart d’entre elles reflètent le grand souvenir du maître disparu."* (Maus, 1905, p. 373)

Auteur : Vereniging voor het Kunstpatrimonium, C. Ekonomides, 2021

*[Boulenger stierf al in 1874 en Coosemans zette op z’n eentje het integere werk dat ze gezamenlijk hadden aangevat voort. Het waren zijn vruchtbaarste jaren. Tijdens de twaalf of vijftien jaar die op deze scheiding volgden, bracht hij zijn mooiste doeken voort en de meeste ervan zijn een waardig eerbetoon aan de verdwenen meester.]