Josaphatpark

Armand Jamar stamde uit een burgerlijke familie. Als jongeman tekende en schilderde hij landschappen in de omgeving van de Maas. Hoewel hij schilder wou worden, verplichtte zijn vader hem rechten te gaan studeren aan de universiteit van Luik, studies die hij in 1894 met onderscheiding afrondde. In datzelfde jaar schreef hij zich in aan de Academie voor Schone Kunsten van Luik, waar hij de lessen schilderen volgde in het atelier van Adrien De Witte (1850 - 1935). Diens motto, 'de ogen openen voor de natuur', werd zijn credo. Om zijn artistieke horizon te verbreden, ondernam Jamar na zijn studies talrijke reizen en verbleef hij onder meer aan de Noordzee en in Nederland, Normandië, Venetië, Firenze en Rome, waar hij talloze schetsen maakte. Hij maakte toen ook kopieën van meesterwerken uit de renaissance en de 16de- en 17de-eeuwse Vlaamse schilderkunst. In 1905 verhuisde hij naar de Albert de Latourstraat 30 in Schaarbeek, waar hij ook zijn atelier vestigde. Hij schilderde toen in de openlucht in de trant van de Belgische luministen.

Josaphatpark is een zicht op het park geschilderd naar de natuur vanuit de Azalealaan. Aan de horizon zien we het ranke silhouet van de Sint-Servaaskerk en enkele woningen.

Dit werk stamt uit de eerste periode van de kunstenaar. Hoewel het onderwerp en de weergave van de lichteffecten nog bij de stroming van het Belgische luminisme aansluiten, kondigen de expressieve kracht en de kleurenrijkdom van dit werk al het Vlaamse expressionisme aan.

Zijn eerste biograaf, Joseph Delmelle, schreef over de werken uit deze periode: 

"Les tons clairs, vifs, d’une intensité qui se garde de tout excès, additionnent savamment leurs résonances ou leurs vibrations. Les rouges, les bleus, les verts purs et le blanc nacré composent des chœurs aux voix équilibrées […] Profondément coloriste, il joue d’une palette aux tonalités très étudiées dans leur valeur intrinsèque comme dans leurs accords harmoniques."* (Delmelle, 1972, p. 24).

Auteur : Vereniging voor het Kunstpatrimonium, C. Ekonomides, 2021

*[De resonanties en zinderingen van de heldere, levendige kleuren, met een intensiteit gespeend van elke overdrijving, worden vakkundig met elkaar vermengd. De rode, blauwe en zuiver groene tinten en het paarlemoeren wit vormen zangkoren met evenwichtige stemmen [...] Als overtuigd colorist speelt hij met een palet van tinten waarvan hij zowel de intrinsieke waarde als hun harmonische akkoorden grondig heeft bestudeerd.]