De verloving

Henriette Calais, een kunstenares van het einde van de XIXe eeuw, volgt een onafhankelijke carrière. De thema's die ze aanpakt, worden geassocieerd met de symbolistische beweging. Hoewel ze schilderkunst en tekenkunst studeerde, eerst in een atelier in Namen en daarna aan de Brusselse Academie, wijdt ze zich ook aan de beeldhouwkunst.

Ze maakt een maquette van De Minneborre. De maquette van de groep van sculpturen waaruit het werk De Verloving het resultaat is, is gemaakt voor het Josaphatpark waar de gelijknamige bron zich bevindt. Het geheel zal nooit gerealiseerd worden. Artikels in “L’Art moderne” en “L’indépendance belge” getuigen echter van de tentoonstelling van delen van De Minneborre.

Bij haar overlijden draagt de kunstenares haar bezittingen over aan de gemeente Sint-Pieters-Woluwe, waar ze sinds 1922 woont. In haar testament heeft ze de wens uitgesproken dat het werk De Minneborre wordt gegoten en in de gemeente wordt geïnstalleerd.  Deze laatste zal ervoor kiezen om het werk gedeeltelijk en in steen uit te voeren. De gemeente doet een beroep op Charles Verhasselt voor de realisatie. In 1962 werd het werk ingehuldigd in de Julius Caesarlaan en naar de Generaal de Longuevillelaan verplaatst in 1966. Het stenen paar werd in 2016 gerestaureerd.