Het brood

Paul Stoffyn, leerling van Julien Dillens (1894-1904) en van Charles Van der Stappen (1843-1910) aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Brussel, was vanaf 1912 lid van de kring van Vlaamse kunstenaars 

Doe stil voort. Nog vóór het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog koos hij voor een kunst met een maatschappelijke connotatie en schiep hij kleine beeldjes die de ellendige toestand van het volk evoceerden die door het conflict nog werd verergerd. Het was tijdens de oorlog dat hij het trio verwezenlijkte gevormd door De berusting (inv. 108S), De bedelares (inv. 109S) en Het brood. In zijn brief met het voorstel tot aankoop gericht aan het gemeentebestuur van Sint-Gillis, 6 juli 1916 gedateerd, verduidelijkt hij: “ce sont des esquisses taillées en bois, elles expriment la souffrance et la résignation de gens du peuple. Par la date qu’elles portent et par les silhouettes d’actualité qu’elles expriment, elles resteront comme un douloureux souvenir des moments que nous traversons.” De aankoop werd tijdens de gemeenteraadszitting van 23 mei 1918 goedgekeurd, aan de prijs van 500 francs. Twee jaar later, op 17 december 1920, bevestigde de Provincie Brabant, die was gevraagd tussen te komen in de aankoop ten belope van 10% van de prijs, dat ze ermee akkoord ging 50 francs terug te storten.

De drie beeldjes zijn in een sobere en modernistische stijl uitgevoerd. Het brood wordt voorgesteld door een staande vrouw, een sjaal om het hoofd, haar schort samengehouden met een riem en klompen aan de voeten. Met een mes snijdt ze een snee van het brood dat ze onder haar borst tegen zich aandrukt. Haar uitgemergelde gezicht drukt de honger uit die ze lijdt. Met een opmerkelijk gevoel voor beknoptheid in de vormen en naar het voorbeeld van een Eugène Laermans (1864-1940) in de schilderkunst en een Georges Minne (1866-1941) in de beeldhouwkunst, slaagt Stoffyn erin de pijn van de ellende krachtig en met veel gevoel uit te drukken.