Portret van Jacques Franck, burgemeester van Sint-Gillis van 1957 tot 1973

Net als de andere marmeren bustes van de burgemeesters van de gemeente Sint-Gillis, die op de overloop van de eerste verdieping van de eretrap van het gemeentehuis staan opgesteld, is de buste van Jacques Franck (Queue-du-Bois, 1910 – Sint-Gillis, 1984) een blijk van erkenning ter gelegenheid van diens administratieve jubileum in de gemeenteraad, dat in 1972 werd gevierd. Jacques Franck werd gemeenteraadslid op 30 januari 1947, was schepen van 1952 tot 1957 en dan waarnemend burgemeester in 1955, voordat hij de burgemeesterssjerp omgordde op 29 januari 1957 en die drie ambtstermijnen aanhield, tot hij in juni 1973 om gezondheidsredenen ontslag nam. Hij wordt vooral herinnerd om zijn aandacht voor het onderwijs in de gemeente, waarvoor hij de schoolinfrastructuren uitbreidde en moderniseerde. Zijn buste in bas-reliëf, eveneens door Antoine Vriens gebeeldhouwd, versiert ook de gevel van Ecole Nouvelle, Munthofstraat 218. Op cultureel gebied danken we aan Franck de redding van Huis Horta in 1961 en de oprichting van het Théâtre du Parvis in 1969, in de oude lokalen van wijkbioscoop ‘Saint-Gillois’ aan de Waterloosesteenweg, tussen het Sint-Gillisvoorplein en de Bareel van Sint-Gillis. Sinds 1973 draagt het Centre Culturel du Théâtre du Parvis zijn naam. Tot slot werd bij K.B. van 13 november 1978 ook de square van Sint-Gillis aan de Vorstsesteenweg naar hem vernoemd.

Antoine Vriens, die diverse bustes met volle vormen en zuivere lijnen schiep in de stijl die populair was in de beeldhouwkunst van het interbellum, schreef over de portretkunst: “Het is heel passionerend werk! Maar het vereist enorm veel studie. Je moet ver kijken… en diep. Een portret moet een som zijn. Het moet de treffendste expressie van het model weergeven, het moet het model en zijn werk definiëren, het buiten de tijd plaatsen”. Hij voegde eraan toe dat het allerbelangrijkste voor een beeldhouwwerk, inclusief het portret, het silhouet is: “Het is het silhouet dat de hele expressie samenvat. Het ontwikkelt zich uit een spel van volumes en vlakken die het licht opvangen of weerkaatsen, en het is het silhouet dat als eerste de aandacht trekt.” (Cardiran, 1956, p. 15). Deze buste beantwoordt perfect aan de stilistische zoektocht die de beeldhouwer hier verwoordt.