Berck sur mer

Vanaf zijn eenentwintigste begon Louis Artan als autodidact te schilderen. In 1861 vestigde hij zich in Brussel, waar hij het Atelier Saint-Luc bezocht. In 1868 stichtte hij samen met Camille Van Camp (1834-1891), Louis Dubois (1831-1880) en Félicien Rops (1833-1898) de Société Libre des Beaux-Arts. Tijdens de jaren 1872 tot 1875, toen hij in Parijs woonde en werkte, trok hij geregeld naar Berck, aan de Opaalkust, om er naar de natuur te schilderen. Vanaf 1876 vestigde hij zich aan de Belgische kust. Het schilderen van de zee werd zijn enige passie. Jean de Bosschère schreef in dit verband : "La Mer, comme une amante naïve dans sa fièvre, s’offrit largement à lui. Cette reine capricieuse et vindicative, voluptueuses et charmante, se fiança au peintre, l’arrêta, et put étendre sur lui ses bras." * (J. de Bosschère, « Louis Artan, peintre de marines », in L’Art flamand et hollandais). Artan ligt begraven op de begraafplaats van Oostduinkerke, waar in 1894 een monument te zijner ere werd opgericht, ontworpen door Victor Horta en versierd met een medaillon van Charles Van der Stappen ( M. Célis, « Het grafmonument voor Louis Artan »).

Artan schilderde Berck sur Mer tijdens een van zijn verblijven in Berck, een kuststad die talrijke schilders aantrok in de tweede helft van de 19de eeuw. Hij werkte er vooral tijdens de zomermaanden en in de winter. Dit in brede, pasteuze toetsen uitgevoerde werk suggereert de immensiteit van de zee en de lucht waarin schaduw en licht met elkaar wedijveren. Enkele donkerder toetsen schetsen bootjes, een golfbreker die gedeeltelijk uit de golven steekt, en zeevogels.

 * [Deze wispelturige en wraakzuchtige koningin, voluptueus en bekoorlijk, verloofde zich met de schilder, bracht hem tot staan, en spreidde haar armen om hem.” ] 

Auteur : Vereniging voor het Kunstpatrimonium, C. Ekonomides, 2021 (vertaald uit het Frans)