Camille DUFOUR erfgename van Louise DANSE (1867-1948)
Barbara Salomé Felgenhauer
fotograaf1992
Léone Drapeaud
architect, auteur1987
Céline Boveroux
graficus
Elléa Cartier
Bloemsierkunstenares
Camille Dufour
graveerder1991
Datum
2023
soort van object
Geheel
Erfgenames
Lou COCODY-VALENTINO erfggename van Hélène DE RUDDER (1869-1962)
Camille DUFOUR erfgename van Louise DANSE (1867-1948)
Chanel KAPITANJ erfgename van Julia VAN ZYPE (1870-1950)
Laura BOSSICART erfgename van Gabrielle MONTALD (1867-1942)
ZYLE erfgename van Léo JO (1870-1962)
Olga BOICHÉ Erfgename van Lina CAUCHIE (1875-1969)
Mégane LIKIN erfgename van Louise de HEM (1866-1922)
Brigitte DANSE erfgename van Yvonne SERRUYS (1873-1953)
Techniek
Opschriften
"Camille Dufour
Gravure / Gravure / Engraving
Héritière de / Erfgename van / Daughter van
Louise Danse (1867-1948)"
(paneel van de kunstenares : onder rechts)
"Graveren is een mengeling / van precisie en geweld" (paneel van het medium : in het middel)
"La gravure est un mélange de minutie et de violence / Engraving is a combination of precision and violence" (paneel van het medium : onder rechts)
"Graveren is een mengeling / van precisie en geweld" (paneel van het medium : in het middel)
"La gravure est un mélange de minutie et de violence / Engraving is a combination of precision and violence" (paneel van het medium : onder rechts)
Afmetingen
hoogte 119 cm — wijdte 84 cm
Identifier Urban
95473
Beschrijving
Barbara Salomé Felgenhauer is een multidisciplinaire kunstenaar die zich bedient van fotografie, film, performance en installaties. Ze ziet haar praktijk werk als een voortdurend evoluerend onderzoek. Het verhaal is essentieel en ze is geïnteresseerd in de impact ervan en de kracht van woorden en ideeën. Ze gebruikt het verhaal als een ervaring van emancipatie en empowerment in relatie tot gendernormen en stereotypen, maar ook als een kracht voor het creëren van universums om nieuwe relaties met werelden te bewerkstelligen.
Barbara Salomé Felgenhauer (ESA Saint-Luc in Luik - 2013 en ENSAV La Cambre in Brussel - 2022) ontving de Boghossian Foundation Prize 2022 voor Terrapolis. Haar werk is tentoongesteld in België, Frankrijk en Italië. Momenteel werkt ze in haar atelier in Brussel met het collectief A.02 in Ateliers Mommen.
Camille Dufour ontwikkelt
een praktijk waarin ze drukwerk, performance en installaties nauw met elkaar
verbindt. Haar dichte, complexe prints, verzadigd van verwarrende verwijzingen,
verscherpen de
kwellingen van onze samenlevingen. Een wervelwind van beelden in monumentale
installaties, wild beplakt in steden of discreet verspreid door via de brievenbus van
duizenden mensen. Van haar kunst een participatief project maakt maken is wat haar bezighoudt.
In haar streven om zoveel mogelijk mensen een stem te geven, geeft ze de
prentkunst haar oorspronkelijke functie van democratiserende kunst terug. Van
de bedreiging van de biodiversiteit en de ecologische catastrofes van het
Antropoceen tot de bombardementen op Aleppo, de migratiecrises of de
idealisering van vrouwenlichamen, haar werk is een poging tot collectieve
catharsis tegenover de vernederingen van de wereld.
Louise Danse maakt deel
uit van wat je een dynastie van kunstenaars zou kunnen noemen. Ze was de
dochter van de graveur Auguste Danse (1829-1929) en, via haar moeder Adèle
Meunier (1826- ?),
het nichtje van Jean-Baptiste (1821-1900) en Constantin Meunier (1831-1905).
Louise en haar zus Marie (1866-1942) werden letterlijk ondergedompeld in een
vruchtbare artistieke omgeving. Beiden behoorden tot de enige vier vrouwelijke
studenten die les mochten volgen aan de Académie des Beaux-Arts in Mons tussen
1883 en 1885, waar hun vader Auguste les gaf.
Beide zussen trouwden met bekende schrijvers:
Marie trouwde met Jules Destrée (1863-1936), Louise met Robert Sand (1876-1936).
Louise verschilde echter van haar zus door haar wens om haar werken met haar
meisjesnaam te blijven ondertekenen. Toen ze in 1905 trouwde, had Louise al
naam gemaakt met graveren, schilderen en illustreren. Haar medewerking aan
Edmond Picard's boek El Moghreb al Aksa: une mission belge au Maroc (El Moghreb al Aksa: een
Belgische missie naar Marokko), dat ze verrijkte met haar gouaches, kan niet
over het hoofd gezien worden.
Haar familiale situatie, als kind en als echtgenote,
was een onmiskenbaar voordeel, maar het talent van Louise Danse was ontegenzeglijk
en werd erkend door haar collega's, zoals Félicien Rops, die een fotografisch
portret aan haar opdroeg: A Mlle Louise Danse. Son ami & son confrère. Félicien
Rops. A l’artiste, à la femme. août 93 (Aan juffr. Louise
Danse. Haar vriend en collega. Félicien Rops. Aan de
kunstenaar, aan de vrouw. Augustus 93). Zonder dit talent had ze geen carrière
kunnen maken die tot het einde van haar leven zou duren.
Bronnen
Meer over Louise Danse :
« Nos femmes artistes. Mlle Louise Danse », in Bruxelles Féminin, n°7, 1er februari 1903, p. 8.
GUBIN, E., JACQUES, C., PIETTE, V. en PUISSANT, J. (dir.), Dictionnaire des femmes belges XIXe et XXe siècles, Racine, Parijs, 2006, p. 133-134.
CREUSEN, A., Femmes artistes en Belgique. XIX et début XXe siècle, L’Harmattan, Parijs, 2007, p.56-57, 76, 95, 132, 134, 256, 296, 299, 314.
CASPERS, B., Les femmes artistes et femmes d’artistes au sein des groupes artistiques des XX (1884-1893) et la Libre Esthétique (1894-1914), Doctoraatsverhandeling, Vrije Universiteit Brussel, 2015.
LAOUREUX, D. (dir.) , Femmes artistes. Les peintresses en Belgique (1880-1914), SilvanaEditoriale, Milan, 2016.
CASPERS, B., « Femmes artistes et femmes d’artistes : de l’exposition à la mise en scène. Le cas de Juliette Trullemans et Gabrielle Canivet », 2016 (online op koregos).
Discussie