Mégane LIKIN erfgename van Louise de HEM (1866-1922)
Barbara Salomé Felgenhauer
fotograaf1992
Léone Drapeaud
architect, auteur1987
Céline Boveroux
graficus
Elléa Cartier
Bloemsierkunstenares
Mégane Likin
schilder1994
Louise De Hem
schilder, pastellist1866-1922
Datum
2023
soort van object
Geheel
Erfgenames
Lou COCODY-VALENTINO erfggename van Hélène DE RUDDER (1869-1962)
Camille DUFOUR erfgename van Louise DANSE (1867-1948)
Chanel KAPITANJ erfgename van Julia VAN ZYPE (1870-1950)
Laura BOSSICART erfgename van Gabrielle MONTALD (1867-1942)
ZYLE erfgename van Léo JO (1870-1962)
Olga BOICHÉ Erfgename van Lina CAUCHIE (1875-1969)
Mégane LIKIN erfgename van Louise de HEM (1866-1922)
Brigitte DANSE erfgename van Yvonne SERRUYS (1873-1953)
Techniek
Opschriften
"Mégane Likin
Peinture / Schilderij / Painting
Héritière de / Erfgename van / Daughter of
Louise de Hem (1866-1922)"
(paneel van de kunstenares : onder rechts)
"Le paysage traduit mes émotions / tout en préservant mon intimité" (paneel van het medium : boven rechts)
"Landschappen drukken mijn emoties uit met behoud van mijn intimiteit / Landscape reflects my emotions while preserving my intimacy" (paneel van het medium : onder rechts)
"Le paysage traduit mes émotions / tout en préservant mon intimité" (paneel van het medium : boven rechts)
"Landschappen drukken mijn emoties uit met behoud van mijn intimiteit / Landscape reflects my emotions while preserving my intimacy" (paneel van het medium : onder rechts)
Afmetingen
hoogte 119 cm — wijdte 84 cm
Identifier Urban
95478
Beschrijving
Barbara Salomé Felgenhauer is een multidisciplinaire kunstenaar die zich bedient van fotografie, film, performance en installaties. Ze ziet haar praktijk werk als een voortdurend evoluerend onderzoek. Het verhaal is essentieel en ze is geïnteresseerd in de impact ervan en de kracht van woorden en ideeën. Ze gebruikt het verhaal als een ervaring van emancipatie en empowerment in relatie tot gendernormen en stereotypen, maar ook als een kracht voor het creëren van universums om nieuwe relaties met werelden te bewerkstelligen.
Barbara Salomé Felgenhauer (ESA Saint-Luc in Luik - 2013 en ENSAV La Cambre in Brussel - 2022) ontving de Boghossian Foundation Prize 2022 voor Terrapolis. Haar werk is tentoongesteld in België, Frankrijk en Italië. Momenteel werkt ze in haar atelier in Brussel met het collectief A.02 in Ateliers Mommen.
Na haar studies beeldende kunsten, in het
bijzonder tekenen en schilderen, aan de Beaux-Arts in Luik, ontwikkelde Mégane Likin haar artistieke carrière door zich eerst in Londen en vervolgens in
Brussel te vestigen, waar ze haar gedachten blijft verkennen.
Het werk van Mégane Likin wordt gekenmerkt door landschappen waarin
afwezigheid en uitwissing twee overheersende thema's zijn. Ze nodigt de kijker
uit tot een intieme
ervaring, waarbij ze reflecteert op onze relatie met ons eigen verleden en de
manier waarop we onze persoonlijke geschiedenis (her)interpreteren. De werken
zijn doordrongen van een evocatieve stilte en bieden een uniek perspectief op
de veranderende aard van herinnering en identiteit. Het werk van Mégane
Likin weerspiegelt een onderzoek naar de voortdurende transformatie en evolutie
van gebeurtenissen, waarbij de vroegste herinneringen na verloop van tijd
opnieuw worden verbeeld.
Louise
de Hem, oorspronkelijk
afkomstig van Ieper, dat een van
de grootste collecties werk van haar bezit en van november 2022 tot maart 2023 een
tentoonstelling aan haar heeft gewijd, is vooral bekend om haar portretten en
pastels.
Haar duidelijke talent, aangemoedigd door haar zwager, de schilder Théodore Ceriez (1831-1904), werd al snel erkend, vooral door de Franse schilder Jules Breton (1827-1906), die haar aanmoedigde om in Parijs te gaan studeren. Ze verbleef er van 1887 tot 1891 en volgde lessen bij Alfred Stevens (1823-1906) en vervolgens aan de Académie Julian. Bijzonder gemotiveerd schreef ze zich ook in voor de anatomieklas aan de Faculteit Geneeskunde om het menselijk lichaam te bestuderen.
In 1904, toen Théodore Ceriez overleed, werd Louise de hoofdverdiener van haar gezin. Samen met haar moeder en zus verliet ze haar atelier in Ieper om naar Vorst te verhuizen, waar Ernest Blérot een prachtig atelierhuis voor haar bouwde in de Darwinstraat 15. In 1908 trouwde ze met Frédéric Lebbe, een spoorwegingenieur. Ze werd zowel tijdens haar leven als buiten de landsgrenzen erkend en in 1911 werd ze Ridder in de Kroonorde. Ze stierf op 22 november 1922 op 55-jarige leeftijd.
Met pastel wist Louise de huidteint van haar modellen, jonge elegante vrouwen die in hun huis poseerden, te flatteren en een soort delicate aura om hen heen te creëren. In haar olieverfschilderijen was ze ook in staat om met veel respect de realiteit van het leven in de kansarme klassen weer te geven.
Haar duidelijke talent, aangemoedigd door haar zwager, de schilder Théodore Ceriez (1831-1904), werd al snel erkend, vooral door de Franse schilder Jules Breton (1827-1906), die haar aanmoedigde om in Parijs te gaan studeren. Ze verbleef er van 1887 tot 1891 en volgde lessen bij Alfred Stevens (1823-1906) en vervolgens aan de Académie Julian. Bijzonder gemotiveerd schreef ze zich ook in voor de anatomieklas aan de Faculteit Geneeskunde om het menselijk lichaam te bestuderen.
In 1904, toen Théodore Ceriez overleed, werd Louise de hoofdverdiener van haar gezin. Samen met haar moeder en zus verliet ze haar atelier in Ieper om naar Vorst te verhuizen, waar Ernest Blérot een prachtig atelierhuis voor haar bouwde in de Darwinstraat 15. In 1908 trouwde ze met Frédéric Lebbe, een spoorwegingenieur. Ze werd zowel tijdens haar leven als buiten de landsgrenzen erkend en in 1911 werd ze Ridder in de Kroonorde. Ze stierf op 22 november 1922 op 55-jarige leeftijd.
Met pastel wist Louise de huidteint van haar modellen, jonge elegante vrouwen die in hun huis poseerden, te flatteren en een soort delicate aura om hen heen te creëren. In haar olieverfschilderijen was ze ook in staat om met veel respect de realiteit van het leven in de kansarme klassen weer te geven.
Bronnen
« Femmes artistes chez elles », in Revue nationale, 25 september 1906, p. 3 à 5.
DEWILDE, J., VANDENBILCKE, A., Een charmante kijk op de Belle Epoque : Louise de Hem 1866-1922, tentoonstelling catalogus, Stedelijk Museum, Ypres, 1992.
GUBIN, E., JACQUES, C., PIETTE, V. en PUISSANT, J. (dir.), Dictionnaire des femmes belges XIXe et XXe siècles, Racine, Parijs, 2006, p. 157-158 .
CREUSEN, A., Femmes artistes en Belgique. XIX et début XXe siècle, L’Harmattan, Parijs, 2007.
LAOUREUX, D. (dir.), Femmes artistes. Les peintresses en Belgique (1880-1914), SilvanaEditoriale, Milan, 2016.
Discussie