Fascinatie 5 - "Uitstapjes" in Art nouveau?

Dit multidisciplinair werk wordt gepresenteerd zoals het werd vormgegeven tijdens de tentoonstelling “Art nouveau, kunst voor iedereen?", gehouden van 6 januari tot 30 april 2024 in de Sint-Gorikshallen als onderdeel van Art Nouveau Brussels 2023. Zijn titel was een knipoog naar de film ESCAPADES CHEZ LES ESCAPÉS - Les sans-chez soi chez les tout riches gemaakt door een collectief van bewoners en geproduceerd door Ateliers Urbains.

Dit is een gezamenlijke creatie gestart door de kunstenares Charlotte Burgaud, die Laetitia, Valérie en Joelle uitnodigde om samen met haar de Maison Hannon te ontdekken. Alle drie deelden ze wat ze zagen en voelden in deze plek. Voorbij de architecturale lexica en academische theorieën, creëert het maken van audiogevoelige gidsen nieuwe perspectieven en confronteert het verschillende realiteiten over het Maison Hannon, waardoor bezoekers nieuwe inzichten krijgen. Welke rol speelt onze persoonlijke geschiedenis in onze interpretatie van deze artistieke stroming? Drie immense vrouwen (zie hieronder)* delen hun subjectieve verhalen over de Art nouveau, waarbij ze hun relatie met de wereld van objecten en architectuur bevragen. Hoe kijken we naar deze museumhuizen als we zelf slecht gehuisvest zijn?

Een museum heeft als doel objecten of gebouwen met historisch, technisch, wetenschappelijk of artistiek belang te verzamelen en te classificeren. Door ze te bewaren, wordt een erfgoed opgebouwd dat de getuigenis van een tijdperk aan toekomstige generaties doorgeeft. Maar wie vormt dit collectieve geheugen? Wie beslist wat gezien en herinnerd zal worden?

Nemen we aan dat deze rol de elite toebehoort, die grotendeels toegang heeft tot academische kennis, maar ook het eigendom en het volledige recht heeft, dan versterken culturele instellingen onvermijdelijk hun dominantie over de ondergeschikte klassen. Hun discours en perspectief hebben de overhand in deze context. Huismusea van de Art nouveau zijn hier geen uitzondering op. Wie kan er, ondanks de intrinsieke sociale ambities van de beweging, een nog steeds relevante intentie uit die tijd, getuigen van hun ruimtes?

Wie waarborgt, in een dergelijke context, de conservatie van het erfgoed van de onderdrukte klassen, als zij het niet zelf kunnen doen? Worden hun stemmen en getuigenissen verzameld en gehoord? Is erfgoed een echte getuige van een tijdperk of een weerspiegeling van een normatieve cultuur bepaald door bevoorrechte klassen?

Art nouveau wordt een voorwendsel om een stem te geven aan degenen die onzichtbaar zijn gemaakt. Ver weg van institutionele normen worden vaak tot zwijgen gebrachte stemmen openbaar gemaakt, om hun verhalen vast te leggen in het heden, maar ook in toekomstig erfgoed.

Opgericht in maart 2019, heette de Syndicat des immenses eerst Les précaires en colère, maar "precair", zoals "dakloos", "thuisloos" of "zonder verblijfsdocumenten", is stigmatiserend en reducerend. Toen kwam de waarderende benaming naar voren: "immens", een acroniem voor "Individu dans une Merde Matérielle Énorme mais Non Sans Exigences". De Union des immenses is een druk- en actiegroep, geen praatgroep. Net zoals er een vakbond is voor huiseigenaren en een vakbond voor huurders, is er nu een vakbond voor aspirant-huurders/eigenaars. De Union des immenses is een burgerlijke lobby, een post-charitatieve maatschappelijke start-up, een tussenliggend orgaan, een sociaal-intermediair, een psycho-sociaal en filosofisch laboratorium voor politieke reflecties, geëngageerde acties en constructieve voorstellen ten behoeve van mensen zonder huisvesting of slechte huisvesting.

.......................................

https://shows.acast.com/halles-saint-gery/episodes/art-nouveau-un-art-pour-tous-tes

.......................................